Judaszowiec kanadyjski

Cercis canadensis L.

Judaszowiec kanadyjski - piękne drzewo o intensywnych kolorach.

Pokrój:

nieregularny rozłożysty

Wysokość:

5-15 m

Wilgotność gleby:

umiarkowana

Typ gleby:

przepuszczalna

Odczyn gleby:

7-7,5 pH

Podlewanie:

średnio

Ozdobne:

kwiaty

Kwitnienie:

kwiecień maj

Owocowanie:

–

Miejsce uprawy:

ogród

Stanowisko:

słoneczne półcień

Kolekcje:

Odmiany:

‘Forest Pansy’ ‘Hearts of Gold‘ ‘Lavender Twist‘ ‘Ruby Falls‘ 'Ace of Hearts‘ 'Cascading Hearts'

Skąd pochodzi judaszowiec?

Judaszowiec kanadyjski jest jednym z dziesięciu gatunków z rodzaju Cercis, należących do rodziny bobowatych. Nazwa rodzajowa jest tradycyjnie wiązana z imieniem Judasza, chociaż bardziej prawdopodobna wydaje się wersja z nazwą prowincji Juda (Judea). W środowisku naturalnym występuje w Ameryce Północnej – od Nowego Jorku do Florydy i na zachód do stanu Iowa, Nebraski, Teksasu i północnego Meksyku.

Jak wygląda judaszowiec kanadyjski?

Judaszowiec kanadyjski jest niewielkim drzewem o szerokiej i rozłożystej koronie, może dorosnąć do 15 m wysokości. Pień i gałęzie dorosłego drzewa są czarnoszare, a młode pędy - gładkie i czerwonawe. Pień judaszowca bywa często wygięty, co nadaje drzewu jeszcze więcej uroku. Liście są pojedyncze, gładkie i cienkie, sercowate z zaostrzonym końcem, o długości 8 do 16 cm, prawie okrągłe, całobrzegie. Młode liście są brązowozielone, potem stają się jasnozielone, a jesienią przebarwiają się na kolor żółty, bordowy albo fioletowy.

Kwiaty i owoce judaszowca kanadyjskiego

Kwiaty pojawiają się w kwietniu/maju. Mają typową formę motylkową, są zebrane w pęczki po 4-8 sztuk i mają długość 1-1,2 cm. Ciemnoróżowe kwiaty bujnie zakwitają na starych pędach, a nawet – co jest charakterystyczną cechą judaszowca – na samym pniu. We wrześniu/październiku dojrzewają strąki. Mają długość 6 do 10 cm i szerokość ok. 2 cm. Nasiona są owalne, o wymiarach 5-6 mm na 4-5 mm, matowe, ciemnobrązowe.

Zastosowanie

Judaszowiec kanadyjski nadaje się doskonale do ozdoby każdego ogrodu. Może pełnić rolę solitera albo rosnąć w małej grupce. Szczególnie efektownie wygląda w kompozycji ze złotokapem albo krzewami iglastymi.