Imbir lekarski

Imbir jest wieloletnią rośliną zielną z grubymi kłączami. Należy do licznej rodziny imbirowatych, rozpowszechnionej w strefie tropikalnej. Nazwa rodzajowa ma prawdopodobnie swoje źródło w sanskrycie i znaczy dosłownie „w kształcie poroża”. Rzeczywiście rozgałęzione kłącza rośliny przypominają poroże. Co ciekawe, podobieństwo nazwy występuje w prawie wszystkich językach Azji Południowo-Wschodniej, a do nas dotarł „imbir” przez grekę i łacinę w odpowiednio zmodyfikowanej wymowie.

>>Właściwości i zastosowanie imbiru - CZYTAJ.

Jak wygląda imbir lekarski?

Z grubych, mięsistych kłaczy imbiru lekarskiego wyrastają jednoroczne gęste, krzaczaste pędy. Osiągają wysokość 50 do 100 (150) cm. Siedzące liście są wąskie, z blaszkami o długości 15 do 30 cm i szerokości 2 do 2,5 cm. Gruba łodyga z wąskimi liśćmi nadaje roślinie wygląd trzciny albo bambusa. Imbir tworzy organ przetrwalnikowy w postaci rozgałęzionego, pogrubionego kłącza, w którym gromadzi zapasy substancji odżywczych.

Kwiaty imbiru

Bezpośrednio z kłącza tworzy się kwiatostan. Składa się z długiej do 25 cm łodygi, jasnozielonych listków przykwiatkowych, które mają czasem żółtawą krawędź oraz licznych kwiatów. Kwiaty grzbieciste (zygomorficzne - o jednej płaszczyźnie symetrii) na krótkich szypułkach są zebrane w kłos. Trzy płatki mają kolor fioletowobrązowy albo żółtopomarańczowy.

Imbir jako przyprawa, lekarstwo i ozdoba

Kłącza imbiru od wieków mają zastosowanie jako przyprawa oraz lekarstwo na liczne dolegliwości. Był znany w medycynie chińskiej i arabskiej, doceniali imbir również starożytni Rzymianie. Oryginalny, egzotyczny wygląd rośliny uprawianej w doniczce może być też ozdobą mieszkania.