Figowiec sprężysty

Figowiec sprężysty, czyli popularny fikus, jest bliskim krewnym drzewa figowego i należy do rodziny morwowatych. Jego pierwotną ojczyzną jest obszar od indyjskiego Asam do Sumatry i Jawy. Z soku mlecznego, który wypływa po nacięciu drzewa, można wytwarzać naturalny kauczuk. Do Europy trafił na początku XIX wieku. Jeszcze w latach 80. figowiec (fikus) był bardzo popularną rośliną doniczkową w mieszkaniach i biurach. Po pewnym okresie „opatrzenia” wraca jednak moda na fikusy.

Figowiec sprężysty – wiecznie zielone drzewo i popularna roślina doniczkowa

W naturze figowiec sprężysty jest wiecznie zielonym drzewem, które dorasta do 20-40 m wysokości (czasem do 60 m) i osiąga średnicę pnia do 2 m. Jako roślina pokojowa może mieć w doniczce wysokość 1-2 m i szerokość korony 80 do 100 cm. Kora fikusa jest jasnobrązowa do średniobrązowej i gładka. Tworzy nieregularny pień i korzenie powietrzne oraz szkarpowe dla lepszego zakotwiczenia w ziemi i podparcia ciężkich gałęzi. Młode rośliny rosną czasem jako epifity (opierając się o inne rośliny). Przy zranieniu roślina wydziela obficie biały sok mleczny (latex). Może on wywoływać reakcje alergiczne.

Liście są podzielone na blaszkę liściową i ogonek. Ogonek liściowy fikusa ma długość 2 do 5 cm. Prosta, całobrzega, skórzasta blaszka liściowa ma długość 8 do 35 cm i szerokość 5 do 15 cm. Górna strona liścia jest połyskująca i ciemnozielona, a dolna jasnozielona. Wielkość liści jest największa u młodych roślin, które w naturze muszą radzić sobie z małą ilością światła pod koronami (nawet do 45 cm). Starsze drzewa mają znacznie mniejsze liście.

Ficus elastica jest gatunkiem jednopiennym z oddzielnymi kwiatami męskimi i żeńskimi. Podobnie jak inne gatunki figowca, również ten potrzebuje do zapylenia kwiatów żyjących w szczególnej symbiozie owadów (bleskotki). Jest to dosyć skomplikowany proces wymagający współpracy owadów i roślin. Odmiany uprawne figowca pospolitego wytwarzają owoce partenokarpicznie, czyli bez zapylenia i rozwijania nasion.