Azalia indyjska

Azalia a rododendron

Gatunki z rodziny wrzosowatych zrzucające liście i nieodporne na mróz były kiedyś wydzielone w rodzaj Azalea, natomiast gatunki o zimozielonych, skórzastych liściach w rodzaj Rhododendron. Zgodnie z obecnie obowiązującymi zasadami jedne i drugie zaliczane są do rodzaju Rhododendron. Niemniej jednak, pamiętając o nazwach botanicznych, można różanecznik indyjski nadal nazywać niezobowiązująco azalią. Nazwa rodzajowa rośliny pochodzi od greckich słów „róża” i „drzewo”, i znana była już w starożytności. Prawdopodobnie dotyczyła jednak zjawiskowego krzewu oleandra (Nerium oleander). Nazwa gatunkowa upamiętnia angielskiego botanika Johna Simsa (1749-1831). Ojczyzną azalii indyjskiej, czyli różanecznika Simsa, są obszary Chin na południe od Jangcy, a także Japonia, Wietnam i Tajlandia, gdzie rośnie na wysokości 500-2700 m. Ponieważ pochodzą z górskich lasów, preferują klimat chłodny i wilgotny, który trudno właściwie znaleźć w normalnym mieszkaniu. Dzięki intensywnej selekcji wyhodowano wiele nowych odmian, przystosowanych do wyższych temperatur.

Jak wygląda azalia indyjska?

Azalia indyjska jest wiecznie zielonym krzewem, który dorasta w naturze do 2 m wysokości. Odmiany doniczkowe azalii nie przekraczają zwykle 30-50 cm. Liście ma jajowate, eliptycznie jajowate do odwrotnie lancetowatych, o długości 1,5 do 5 cm i szerokości 0,5 do 3 cm. Liście są skórzaste, ciemnozielone na wierzchniej i jasnozielone na dolnej stronie z czerwonawymi włoskami. Młode pędy azalii są pokryte brązowoszarymi albo jasnoczerwonymi włoskami.

Kwiaty zebrane w kwiatostany mogą był pełne i pojedyncze. Dostępne są odmiany i mieszańce w najróżniejszych odcieniach różu, czerwieni, a także białe i wielokolorowe. Ich średnica wynosi od 3 do 5 cm. Otwierają się jednocześnie.