Ciemiernik cuchnący

Nazwa gatunkowa tej byliny (a właściwie półkrzewu) z rodziny jaskrowatych pochodzi stąd, że jej kwiaty wydzielają nieprzyjemny zapach. Zwraca na to uwagę również nazwa łacińska foetidus = cuchnący. O trujących właściwościach ciemiernika wiedzieli dobrze już starożytni Grecy. W 590 roku p.n.e. podczas oblężenia miasta Kirrha, aby złamać opór obrony, oblegający zatruli źródło wody rozdrobnionymi korzeniami ciemiernika. 

Rozwój ciemiernika i kwiaty

Ciemiernik cuchnący rośnie kępami, osiągając ok. 60 cm wysokości i tyle samo szerokości. Poszczególne pędy potrzebują kilku lat, zanim dojrzeją do kwitnienia, a po wytworzeniu nasion obumierają. Wcześniej jednak rozwijają się pędy boczne ze śpiących pączków, które w przyszłym roku będą mogły zakwitnąć.

Kwiaty tego bardzo wcześnie rozkwitającego gatunku pojawiają się jesienią i otwierają późną zimą do początku wiosny. Mocna i mrozoodporna roślina jest zimozielona. Wytwarza wiechy dzwonkowatych, jasnozielonych kwiatów o średnicy 1-2 cm, z czerwonawymi czasem brzegami i bardzo nieprzyjemnym aromacie. Zbiorniki z nektarem są dostępne tylko dla trzmieli i pszczół. Pewne kultury drożdży rozkładają częściowo nektar, podnosząc w kwiecie temperaturę do 6°C powyżej otoczenia i nawet przy niskich temperaturach mogą wabić trzmiele do zapylania.

Jak roślina się rozmnaża?

Do roznoszenia nasion ciemiernik cuchnący wykorzystuje myrmekochorię, czyli zachęca do tej pracy mrówki, umieszczając na każdym nasionku „załącznik”, tzw. elajosom, z porcją pożywienia dla owada.

Zastosowanie ciemiernika cuchnącego w ogrodzie

Ten gatunek ciemiernika jest również popularną rośliną ozdobną. Mocna i mrozoodporna roślina jest szczególnie odpowiednia na półzacienione obrzeża obsadzone krzewami. Spośród gatunków tego rodzaju ciemiernik cuchnący najlepiej toleruje słońce i suszę. Cała roślina jest bardzo mocno trująca.