Burak zwyczajny

Najkrócej można by go określić jako gatunek rośliny jednorocznej albo dwuletniej z rodziny szarłatowatych. W przypadku rośliny uprawianej od wieków sprawa jest jednak nieco bardziej skomplikowana. Nie tylko współcześni, ale również starożytni ogrodnicy potrafili dokonywać selekcji i dzisiaj mamy do czynienia zwykle nie z gatunkiem botanicznym, ale z jego odmianą. Dla porządku trzeba wspomnieć, że botanicy wyróżnili trzy podgatunki buraka zwyczajnego, i że uprawiane buraki wywodzą się z podgatunku Beta vulgaris L. subsp. vulgaris. Te z kolei można podzielić na grupy: burak liściowy, burak ćwikłowy, burak cukrowy, burak pastewny. Wszystkie wymienione grupy są grupami kultywarów, czyli odmian hodowlanych.

Burak zwyczajny - roślina doceniana od wieków

Znaleziska archeologiczne świadczą o tym, że burak, a ściśle biorąc jego liście, służyły za pokarm już w neolicie. Z tekstów asyryjskich wynika, że burak liściowy (mangold) był jednym z gatunków sadzonych w słynnych ogrodach Semiramidy. Starożytni Grecy i Rzymianie znali i opisywali odmiany czerwone, czarne, zielone i białe. W XVI wieku odkryto, że z mięsistych korzeni buraka można otrzymać słodki syrop. Nieco później potwierdzono, że kryształy cukru z buraka są identyczne, jak cukru z trzciny cukrowej. Dzisiaj burak cukrowy jest najważniejszym kultywarem gatunku.    

Wygląd liści i kwiatów buraka

Liście buraka zwyczajnego mają długie ogonki, są duże i pofalowane. Liście łodygowe są mniejsze, lancetowate albo podłużne. Spichrzowy korzeń jest mocno zgrubiały, w kolorze białym, czerwonym albo żółtym. Kwiaty rozwijające się w drugim roku są zebrane w duże wiechy, są zielonawe i niepozorne. Zapylenie kwiatów następuje zwykle przez wiatr (zjawisko anemogamii).