Brokuł

Brokuł jest odmianą botaniczną kapusty warzywnej. Znany i ceniony był już przez starożytnych Greków i Rzymian. W XVI wieku trafił do Francji oraz jako „włoski szparag” do Anglii. Do Stanów Zjednoczonych trafił w XVIII wieku dzięki prezydentowi Jeffersonowi.

Wygląd rośliny i zbiory

Ta odmiana kapusty warzywnej rośnie podobnie jak kalafior i tak jak u niego kwiatostan zwany różą (luźniejszy, niż u kalafiora) składa się z pąków kwiatowych. Róża osadzona na końcu długiej i mięsistej łodygi jest najczęściej koloru ciemnozielonego do niebieskozielonego. Czasem bywa fioletowa, żółta albo biała. Liście mają ogonki dłuższe niż kalafior. Są powcinane i faliste.

Okres wegetacyjny brokułów trwa 14-15 tygodni. Zbiór warzywa rozpoczyna się, kiedy kwiat centralny jest już dobrze wykształcony. Ścina się zamknięte jeszcze kwiatostany z łodygą długości 10-15 cm i liśćmi. Z bocznych pączków rozwijają się kolejne mniejsze główki kwiatowe, które będą później wykorzystane. 

Właściwości i zastosowanie brokułów

Brokuły zawierają liczne minerały, witaminy, a także związek chemiczny o nazwie sulforafan – substancję działającą przeciwnowotworowo oraz korzystnie wpływającą na wzrok. Mogą być spożywane na surowo, albo po obróbce cieplnej – gotowaniu, parowaniu, smażeniu. Podczas gotowania we wrzącej wodzie minerały i witaminy przechodzą do wody. Jadalne są nie tylko kwiatostany brokułów, ale też delikatne liście i łodygi, które dają się przyrządzać, jak szparagi. Z nasion wytwarzany jest olej brokułowy, znajdujący zastosowanie w preparatach do pielęgnacji włosów i twarzy.