Porady

Kielichowiec chiński w ogrodzie – jak uprawiać ten kwiecisty krzew?

0 (0 opinii)

Poradnik uprawy kielichowca chińskiego (Sinocalycanthus chinensis) w ogrodzie. Jak pielęgnować ten kwitnący na przełomie czerwca i lipca krzew?

Kielichowiec chiński – klasyfikacja botaniczna rośliny oraz jej cechy charakterystyczne

Na początku warto podkreślić, że kielichowiec chiński w literaturze botanicznej funkcjonował dawniej pod dwiema nazwami: Calycanthus chinensis i Sinocalycanthus chinensis. Początkowo roślina była zaliczana do rodzaju Calycanthus, a późniejsze badania wykazały jednak, że bardziej pasuje do rodzaju Sinocalycanthus, który jest osobną grupą w rodzinie kielichowcowatych (Calycanthaceae). Obecnie przyjęto więc, że prawidłowa nazwa kielichowca chińskiego to Sinocalycanthus chinensis. Roślina ta pochodzi z Chin, gdzie występuje głównie w wilgotnych lasach i na zboczach górskich. Z biegiem lat została zaadaptowana jako gatunek ozdobny w ogrodach na całym świecie.

Kielichowiec chiński to atrakcyjny, ozdobny krzew liściasty, który osiąga wzrost do ok. 2-4 metrów, co sprawia, że doskonale nadaje się jako soliter lub element rabat mieszanych. Jego gałęzie są gęsto ulistnione, tworzą zwarty pokrój. Warto jednak wiedzieć, że w okresie zimowym krzew zrzuca liście, by na wiosnę ponownie rozwinąć je w pełnej krasie. W końcu jedną z najbardziej charakterystycznych cech kielichowca chińskiego są jego błyszczące liście – owalne, o długości od 10 do 15 cm, ciemnozielone i lekko skórzaste. Jesienią przybierają piękne odcienie żółci.

Czarkowate kwiaty są największą ozdobą rośliny. Mają egzotyczny charakter i sprawiają, że trudno przejść obok nich obojętnie. Rozwijają się one na pędach późną wiosną, zazwyczaj w maju i czerwcu, utrzymując się na krzewie przez kilka tygodni. Mają od 7 cm do 10 cm średnicy. Zewnętrzne płatki (najczęściej o białej lub kremowej barwie), są większe i szersze oraz otaczają wewnętrzne, smuklejsze, żółte płatki. W centrum kwiatu znajduje się gęste skupisko pręcików.

Uwaga: Pachnące kwiaty, o subtelnym zapachu, przyciągają owady zapylające.

Sadzenie i wybór stanowiska dla Sinocalycanthus chinensis

Kielichowiec chiński najlepiej rozwija się na stanowiskach półcienistych lub słonecznych. Ważne, aby miejsce było osłonięte od silnych wiatrów, które mogą uszkadzać delikatne liście oraz kwiaty. Należy pamiętać, że roślina wymaga przestrzeni, aby móc swobodnie się rozrastać – zarówno na szerokość, jak i na wysokość. Dlatego też nie polecamy sadzenia w pobliżu dużych drzew lub innych krzewów, które mogłyby rywalizować o dostęp do światła i składników odżywczych.

Co więcej, kielichowiec preferuje z góry określone warunki dotyczące podłoża: gleby żyzne, próchniczne, dobrze przepuszczalne, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym (pH 6,0-7,0). Jeżeli w naszym ogrodzie przeważają gleby ciężkie lub gliniaste, to warto dodać kompost, torf lub piasek, co zapewni lepszy drenaż i napowietrzenie korzeni.

Zapoznaj się: Kielichowiec wonny – uprawa, wymagania i pielęgnacja

Sadzenie kielichowca chińskiego

Przed posadzeniem rośliny powinniśmy przede wszystkim dobrze przygotować podłoże. Zalecamy wykopanie dołka o głębokości i szerokości przynajmniej dwa razy większej niż bryła korzeniowa sadzonki. Na dnie możemy umieścić warstwę drenażu, na przykład z keramzytu lub drobnego żwiru. Wierzchnią warstwę gleby warto wzbogacić o dobrze rozłożony kompost lub o ziemię ogrodniczą bogatą w próchnicę.

Sadzenie kielichowca najlepiej przeprowadzać wczesną wiosną lub jesienią. Egzemplarz w pojemniku powinien być przed posadzeniem obficie podlany. Po umieszczeniu bryły korzeniowej w dołku należy ją delikatnie zasypać ziemią, lekko ubijając. Po posadzeniu dobrze jest również obficie podlać roślinę, aby gleba dokładnie przylegała do korzeni.

Doświadczeni ogrodnicy polecają również mulczowanie wokół podstawy. Warstwa ściółki, takiej jak kora, pomoże utrzymać odpowiedni poziom wilgoci w glebie, chroniąc korzenie oraz ograniczając rozwój chwastów. Ważne jest jednak, aby ściółka nie przylegała bezpośrednio do pnia rośliny, co mogłoby sprzyjać rozwojowi chorób grzybowych.

Pielęgnacja kielichowca chińskiego w ogrodzie – praktyczne wskazówki

Krzew kielichowiec chiński
Kielichowiec chiński na zimę gubi liście

Kielichowiec chiński, oprócz swoich walorów dekoracyjnych, jest ceniony za stosunkowo łatwą pielęgnację i dużą odporność na choroby oraz ataki szkodników.

Podlewanie

Kielichowiec lubi umiarkowanie wilgotne podłoże, dlatego podlewanie powinno być dość regularne, zwłaszcza w przypadku młodych okazów. W okresach suszy konieczne jest zwiększenie częstotliwości podlewania, aby zapobiec przesuszeniu gleby. Ważne jednak, aby nie doprowadzić do nadmiaru wody – to z kolei może skutkować gniciem korzeni.

Nawożenie

Aby zapewnić zdrowy wzrost i obfite kwitnienie kielichowiec chiński wymaga nawożenia. Najlepszym wyborem będą nawozy organiczne takie jak kompost lub obornik. Wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji, warto zastosować wieloskładnikowy nawóz przeznaczony dla roślin ozdobnych liściastych.

Co więcej, należy unikać nadmiernego nawożenia preparatami zawierającymi azot, ponieważ może to stymulować rozwój liści kosztem kwitnienia. Lepiej postawić na nawozy o zrównoważonym składzie lub te o wyższej zawartości fosforu i potasu, które będą wzmacniać system korzeniowy.

Przycinanie

Kielichowiec chiński wymaga jedynie minimalnego cięcia, ponieważ naturalnie tworzy atrakcyjny pokrój. Wczesną wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji, warto usunąć martwe, uszkodzone lub chore pędy.

Jeśli chcemy ograniczyć rozmiary krzewu lub nadać mu bardziej zwartą formę, to przycinanie wykonujemy zaraz po kwitnieniu, tak, aby nie uszkodzić przyszłorocznych pąków kwiatowych. Pamiętajmy o tym, że kielichowiec kwitnie na starszych pędach, dlatego zbyt intensywne cięcie może wpłynąć negatywnie na liczbę kwiatów.

Ochrona przed mrozem

Szczególnie młode egzemplarze wymagają zabezpieczenia przed mrozem. W pierwszych latach po posadzeniu (najlepiej przez 2-3 zimy) warto zastosować warstwę ściółki wokół podstawy; można również okryć cały krzew agrowłókniną. Dojrzałe rośliny najczęściej dobrze znoszą zimę bez dodatkowej ochrony, o ile są posadzone w miejscu osłoniętym przed wiatrem.

0 (0 opinii)