Jak uprawiać jeżówkę (Echinaceę)? [ZDJĘCIA CZYTELNIKÓW]

Jak rozpoznać jeżówkę?

Jeżówka purpurowa jest rośliną z północnoamerykańskiej prerii. Lubi ciepło, dlatego najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym. Kwiaty jeżówki mają około 10-15 cm średnicy, a wyglądem przypominają margaretki. Znakiem rozpoznawczym jeżówki są środki koszyczków kwiatostanowych. Tworzą je rurkowate drobne pręciki, które przypominają jeża. Środek otaczają języczkowate płatki. Same koszyczki rosną na szczycie prostych, nierozgałęzionych łodyg. Liście jeżówki są ciemnozielone, ząbkowane i owłosione.

Odmiany jeżówki

Jeżówki najczęściej są fioletowe, ale spotkać można również różowe, purpurowe, czerwone, łososiowe, pomarańczowe, żółte, kremowe lub białe. Wszystko zależy od odmiany. Do ogrodowych popularnych odmian należą m.in.:

‘Abendsonne’
‘Rubinstern’
‘Leuchtstern’
‘The King’
‘White Lustre’.

Odznaczają się one atrakcyjnymi kwiatami o kremowej barwie i języczkowatym kształcie. Jeśli jednak chcesz samodzielnie wyhodować z nasion jeżówkę, najlepsza będzie odmiana ‘Magnus’.

Jak uprawiać jeżówkę?

Jeżówka (Echinacea) jest łatwa w uprawie, ma uniwersalny charakter, dlatego może być uprawiana na rabatach bylinowych, a także w nasadzeniach pojedynczych lub grupowych. Lubi stanowisko słoneczne i zasobne oraz przepuszczalne podłoże. Kwitnie stosunkowo długo, dlatego warto zaplanować ją na letniej grządce kwiatowej. Dobrze jest ją komponować z roślinami kwitnącymi na biało, żółto lub niebiesko. Przykładowo, jeżówkę purpurową możesz posadzić obok niebieskiej szałwii omszonej, żółtych słoneczników lub rudbekii błyskotliwej. Jeśli chcesz komponować jeżówkę z białymi lub różowymi kwiatami, posadź ją przy płomykach wiechowatych lub liatrze kłosowej.

Jeżówka sprawdza się też jako roślina cięta dzięki trwałości i niezwykłej urodzie kwiatów. Idealnie prezentuje się na tle ciemnych krzewów liściastych i szpilkowych, dzięki efektownym koszyczkom. Ładny szpaler stworzy posadzona pod ścianą, murem lub płotem. Najlepiej czuje się właśnie w takich zacisznych miejscach, szczególnie na stanowisku słonecznym. Największą wadą jeżówki jest jej krótki czas życia – sięga on około 3-4 lat.

W czasie kwitnienia, pamiętaj o regularnym usuwaniu więdnących kwiatostanów. Pędy przycinaj najlepiej tuż ponad pierwszą parą liści. Jesienią z kolei zetnij wszystkie pędy nożycami kilka centymetrów nad ziemią i przykryj warstwą kompostu lub liści.

Kalendarz uprawy jeżówki

Wiosna to najlepszy czas na sadzenie jeżówki. Zwykle właśnie w marcu powinno się także dzielić starsze kępy – wystarczy wykopać je widłami i podzielić szpadlem lub rękoma. Nowe części posadź oddzielnie.

Lato natomiast to czas intensywnego kwitnienia. Wymaga ono regularnego podlewania i zasilania kompostem lub mączką rogową. Niekiedy jeżówka potrzebuje podpierania, zwykle wówczas, gdy rośnie na stanowiskach wietrznych.

Jesienią z kolei skup się na przycinaniu. Roślinę zetnij kilka centymetrów nad ziemią. W tym czasie również możesz dzielić starsze kępy lub sadzić nowe rośliny.