Ścieżki ogrodowe z drewna - pomysły na nawierzchnię

Drewniane ścieżki sprawiają, że ogród nabiera rustykalnego uroku i kojarzy się z sielskim klimatem. Główną zaletą ścieżek drewnianych jest ich niski koszt oraz łatwość wykonania. Bez trudu możemy taką nawierzchnię zbudować we własnym zakresie, z małych elementów drewnianych układając dowolne kształty i mozaiki. Dodatkową zaletą takich ścieżek jest wyciszenie ogrodu, gdyż drewno tłumi odgłosy kroków. Wadą ścieżek wykonanych z drewna jest mniejsza trwałość. Pod wpływem wilgoci drewno szybko niszczeje. Dlatego też ścieżki drewniane warto zakładać w ogrodach słonecznych i suchych, gdzie nie będą chłonęły wilgoci. Drewno położone w cieniu nasiąka wilgocią i ulega korozji biologicznej. Ścieżki powinny być układane na glebach przepuszczalnych, czyli tam, gdzie materiał ma szansę szybko wyschnąć po deszczu. Na gruntach gliniastych i nieprzepuszczalnych pod drewnem warto umieścić warstwyę drenażu z tłucznia o grubości 20-30 cm, który odsączy wilgoć z drewna.

Ścieżki drewniane warto zakładać w ogrodach słonecznych i suchych, gdzie nie będą chłonęły wilgoci. Aby zapewnić ich długotrwałe użytkowanie, należy regularnie sprawdzać ich stan i konserwować drewno.

Drewno do budowy ścieżek powinno być dobrze zaimpregnowane, a jego rodzaj dobrany w zależności od gruntu i zacienienia ogrodu. Najbardziej trwałe jest drewno dębowe, które w suchym ogrodzie bez impregnacji może wytrzymać nawet kilkadziesiąt lat. Z kolei drewno sosnowe lub świerkowe musi zostać zaimpregnowane, w przeciwnym razie zniszczy się już po kilku latach. Trwałość nawierzchni wykonanych z drewna ocenia się na około 10 lat. Dłużej będziemy cieszyć się drewnem dębowym.

Aby zapewnić długotrwałe użytkowanie drewnianej ścieżki, należy sprawdzać jej stan i konserwować. Warto regularnie pokrywać drewno bejcą i impregnatem. Warto również pamiętać, że ścieżki zbudowane z drewna stają się śliskie pod wpływem wilgoci. Możemy temu zapobiec, wykonując w drewnie rowki. Można również kupić drewno ryflowane, czyli posiadające wyżłobienia zapobiegające poślizgnięciu się.

Bruk drewniany

Do budowy drewnianych ścieżek stosuje się bruk drewniany, podesty drewniane lub podkłady kolejowe (z odzysku lub specjalnie produkowane do ogrodów). Bruk drewniany to zaimpregnowane i okorowane plastry pni lub konarów o wysokości 15-25 cm i średnicy 10-30 cm. W handlu dostępny jest bruk o różnych kształtach: plastrów, kołków, kostki brukowej w formie sześcianów lub klocków o okrągłym przekroju.

Jeśli chcemy, aby nasz ogród był niepowtarzalny, możemy sami wykonać bruk. Drewno należy zaimpregnować oraz zastosować środek grzybobójczy. Stosujemy impregnaty olejowe lub rozpuszczalnikowe. Przed użyciem impregnatu klocki należy oczyścić i osuszyć, tak aby impregnat dokładnie przeniknął w pory drewna.

Ważne jest, aby impregnację przeprowadzić na dworze, koniecznie w gumowych rękawicach, gdyż preparaty impregnujące są toksyczne. Usługę impregnacji można zamówić w niektórych tartakach. Przy układaniu bruku drewnianego należy pamiętać o pozostawieniu odstępów. Drewno, nawet dobrze impregnowane, pracuje i zmienia wielkość pod wpływem wilgoci. Zbyt ciasno ułożony bruk może wypaczyć się z upływem czasu. Ważne jest również, aby nie budować nawierzchni drewnianych przy elementach stałych, jak ściany budynku lub elementy kamienne. Pod wpływem wilgoci drewno rozszerza się, a następnie kurczy, wysychając. Natrafiając na stałą barierę, drewniane elementy mogą ulec wypaczeniu.

Bruk układamy na pięciocentymetrowej warstwie zagęszczonego piasku. Jeśli grunt jest mniej przepuszczalny, należy pod spodem dodać również warstwę żwiru, który ułatwi odsączanie wody. Elementy bruku wbija się w grunt przy pomocy gumowego młotka, a następnie przestrzenie pomiędzy nimi wypełnia się żwirem i piaskiem. Ścieżka z bruku drewnianegop powinna posiadać obrzeża, najlepiej wykonane z drewna. Krawężniki zapobiegają rozchwianiu się ścieżki pod wpływem użytkowania.

Drewniane podesty

Znacznie łatwiejszym sposobem ułożenia drewnianej ścieżki jest zastosowanie podestów, które układa się na warstwie ubitego piasku. W sklepach są oferowane panele z drewnianych desek w różnych kolorach i wzorach. Taką ścieżkę układa się znacznie łatwiej. Nie wymaga budowy obrzeży, gdyż panele nie rozsuwają się.

Inne rozwiązanie polega na ułożeniu drewnianych pomostów na betonowych bloczkach. Dzięki temu drewno nie styka się z gruntem i nie nasiąka wilgocią. Deski montuje się nierdzewnymi wkrętami do stalowych kątowników. Tak wykonane panele umieszcza się na bloczkach betonowych. Pod ścieżką pozostaje pusta powierzchnia, która może zarosnąć chwastami. Aby temu zapobiec, powierzchnię wykładamy geowłókniną i przykrywamy korą. Zaletą ścieżek wykonanych z pomostów jest łatwość demontażu i naprawy.

Podkłady kolejowe

Do budowy ścieżek ogrodowych często stosuje się podkłady kolejowe, czyli grube podłużne deski. Jest to rozwiązanie tanie i efektowne. Zaletą stosowania podkładów kolejowych z odzysku jest ich niska cena i duża trwałość. Deski podkładowe zdobią ogród i nadają mu rustykalny charakter. Rozwiązanie to ma jednak wiele wad. Eksperci odradzają stosowanie starych podkładów kolejowych.

Drewno do budowy ścieżek powinno być dobrze zaimpregnowane, a jego rodzaj dobrany w zależności od gruntu i zacienienia ogrodu. Najbardziej trwałe jest drewno dębowe, które bez impregnacji może wytrzymać nawet kilkadziesiąt lat.

Podkłady stosowane w kolejnictwie są impregnowane środkami toksycznymi i rakotwórczymi. Dlatego obok ścieżek wykonanych z takich podkładów nie należy sadzić warzyw i ziół do spożycia. Nie można ich dotykać ani chodzić po nich boso. Wada ta wyklucza ich zastosowanie w ogrodach rekreacyjnych, gdzie bawią się dzieci. Stare podkłady kolejowe z odzysku mogą brudzić obuwie i wydzielać nieprzyjemny zapach. Ponadto po deszczu stają się bardzo śliskie.

Sklepy oferują rozwiązanie alternatywne w postaci specjalnie wykonanych bloków drewnianych impregnowanych środkami bezpiecznymi. Zostały one wyprodukowane specjalnie do wykorzystania w ogrodach. Są one znacznie droższe, jest to jednak inwestycja na lata.

Budowa ścieżki z drewna

Zasada budowy ścieżki z elementów drewnianych jest podobna do budowy ścieżek z innych materiałów. Po zaprojektowaniu i wytyczeniu miejsca na ścieżkę wykonujemy wykop o głębokości ok. 20 cm. Pierwszy etap polega na wykonaniu krawężników jako rodzaju palisady. Najlepiej zbudować je z zaostrzonych z jednej strony słupków o długości ok. 30 cm. Krawężnik zapobiega rozchwianiu się drewnianego chodnika. W tym celu wykonujemy wąskie wykopy, które wypełniamy mieszaniną piasku z cementem. Następnie wbijamy w nie słupki. Krawężnik powinien mieć lekki spadek na zewnątrz.

Następnie układamy ok. 10 cm warstwę z grubego żwiru lub piasku, która będzie stanowić drenaż odprowadzający wilgoć i usypujemy ok. 5 cm warstwę drobnego piasku, który ubijamy. Plastry lub bruk drewniany układamy na warstwie piasku i ubijamy je gumowym młotkiem. Należy zostawić odstępy (ok. 0,5 cm) pozwalające na rozszerzanie się drewna pod wpływem wilgoci. Pomiędzy elementami bruku wsypujemy ten sam materiał, który został użyty na spodzie, czyli żwir i piasek. Nawierzchnia powinna mieć spadek ok. 2%, aby ułatwić odprowadzanie wody. Po ułożeniu klocków można je skorygować przy pomocy gumowego młotka.