Drewniane ogrodzenie – wady, zalety, jak zrobić
Tradycyjny płot drewniany sprawdza się szczególnie wtedy, gdy chcemy osłonić posesję przed wzrokiem sąsiadów czy przechodniów. Drewno zapewnia jednak możliwości konstruowania nie tylko bardzo szczelnych ogrodzeń, a przy tym jest materiałem bardzo dekoracyjnym, który dzięki swojej barwie i fakturze zapewnia rozmaite efekty wizualne.
Ogrodzenie drewniane pasuje stylistycznie do ogrodu w stylu wiejskim czy śródziemnomorskim. Sprawdzi się także w aranżacji nowoczesnej, gdyż można je kształtować na różne sposoby oraz łączyć z kamieniem, metalem, gabionami. Ogrodzenie drewniane składa się ze sztachet lub desek, różnego kształtu i rodzaju, które mocuje się do poprzeczek pionowo, poziomo lub ukośnie. W zależności od tego, jak chcemy osłonić posesję, możemy wybrać ogrodzenie pełne lub ażurowe. Ogrodzenie drewniane może być wykonane z desek montowanych do słupków osadzonych w ziemi, ze sztachet umieszczanych pionowo, wąskich deseczek umocowanych na drewnianej ramie (płot lamelowy) lub z gotowych elementów (płot ekranowy).
Drewniane ogrodzenie – wady i zalety
Największą zaletą ogrodzenia z drewna jest jego niewielki koszt oraz ogromne walory dekoracyjne i uniwersalność. Mamy niemal nieograniczony wybór kształtów i kolorów drewna, który pozwala na budowę najbardziej fantazyjnych i oryginalnych form. Drewno jest łatwe w obróbce, dzięki czemu można samodzielnie wykonać całe ogrodzenie i we własnym zakresie dokonywać jego napraw. Konserwacja drewna jest w miarę prostym zadaniem. Dobrze zabezpieczone i regularnie konserwowane drewno jest stosunkowo trwałe. Ponadto drewno można wielokrotnie odnawiać i zmieniać jego kolorystykę.
Wadą ogrodzeń wykonanych z drewna jest ich mniejsza trwałość i konieczność regularnej konserwacji (minimum raz na 3 lata). Drewno, szczególnie źle zabezpieczone, ulega korozji biologicznej pod wpływem czynników atmosferycznych. Pada ofiarą grzybów, korników, szczególnie po długich i wilgotnych zimach. Już po kilku latach użytkowania może popękać lub zgnić. Ale dobrze konserwowane i zadbane może przetrwać nawet kilkadziesiąt lat. Wadą drewna jest również jego łatwopalność.
Jakie gatunki drewna do ogrodzenia?
Drewno do budowy ogrodzenia musi być odpowiednio sezonowane oraz zabezpieczone przed wilgocią, grzybami i owadami. Najlepiej jeśli zostanie zaimpregnowane fabrycznie. Szczególnie narażone na zawilgocenie są sztachety, które znajdują się blisko gleby. Takie płoty muszą być budowane z drewna o największej trwałości. Do ogrodzenia wspartego na podmurowaniu można zastosować drewno mniej trwałe.
Elementy ogrodzenia najczęściej buduje się z drewna krajowego liściastego lub iglastego. Twarde i bardziej trwałe drewno egzotyczne (żywotnik olbrzymi, merbau, tatajuba czy massaranduba) nie wymaga impregnacji i można je rzadziej odnawiać. Wybierane jest jednak rzadziej, ze względu na wysoką cenę.
Spośród krajowych gatunków liściastych najbardziej wytrzymałe jest drewno dębowe, zaś spośród gatunków iglastych modrzew. Na sztachety i deski najczęściej wybierane jest mniej odporne, lecz tańsze drewno drzew liściastych (akacja, wiąz lub jesion) albo iglastych (sosna lub świerk). Popularne drewno olchowe lub jesionowe jest również mniej trwałe. Nie powinno się stosować desek brzozowych, lipowych czy jaworowych, gdyż szybko niszczeją mimo regularnej konserwacji.
Elementy ogrodzenia najczęściej buduje się z drewna krajowego. Twarde i bardziej trwałe drewno egzotyczne nie wymaga impregnacji i można je rzadziej odnawiać. Ze względu na wysoką cenę cieszy się jednak mniejszą popularnością.
Jak samodzielnie zrobić ogrodzenie drewniane?
Słupy i cokoły drewnianego ogrodzenia mogą być metalowe lub kamienne. Najbardziej popularne i najtańsze są jednak słupy drewniane. Osadza się je na punktowych fundamentach, na cokołach betonowych lub murowanych i łączy przy pomocy kotw. Ogrodzenie z drewna jest lekkie, dlatego fundamenty pod słupami nie muszą być zagłębione poniżej poziomu zamarzania gruntu. Między zakończeniem słupa a podstawą należy zostawić przestrzeń, która zapobiegnie zawilgoceniu drewna.
Najbardziej typowe są ogrodzenia z pionowymi sztachetami. Są one osadzone na ryglach, czyli poziomych elementach wykonanych z kształtowników stalowych lub drewnianych krawędziaków. Do rygli przybija się pionowe sztachety w taki sposób, aby tworzyły jednolitą powierzchnię lub posiadały prześwity o różnej szerokości. Zależnie od tego jaką szczelność płotu chcemy uzyskać, można przybić sztachety po jednej lub po obu stronach rygli. Sztachety najczęściej są wykonane z desek, czasem też z okrągłych lub przepołowionych żerdzi. Ważne jest, aby do mocowania sztachet stosować śruby i wkręty ocynkowane, w przeciwnym razie ogrodzenie będzie wymagać częstszej konserwacji. Sztachety muszą być przybite tak, aby ich dolna krawędź była oddalona od gruntu o minimum 10 cm. Odstęp ten zapobiega zawilgoceniu.
Sztachety mają najczęściej długość do 150 cm, co pozwala na zbudowanie dość niskiego ogrodzenia. Aby je podwyższyć, często buduje się murowaną lub kamienną podstawę. Połączenie drewna z kamieniem dodatkowo podnosi walory dekoracyjne. Innym rozwiązaniem jest zakup gotowych przęseł w postaci paneli wykonanych z przeplatanych deszczułek osadzonych na drewnianej ramie. Tego rodzaju ogrodzenie jest bardzo dekoracyjne, lecz nie na tyle mocne, aby zabezpieczyć posesję przed intruzami.
Ciekawym rozwiązaniem jest również budowa ogrodzenia z desek mocowanych poziomo. Taki płot nie jest zbyt mocny i nie stanowi dobrej ochrony posesji. Stosuje się deski dość długie, do 2 metrów, montowane standardowo po 4 lub 5. W ten sposób uzyskuje ogrodzenie o wysokości do około 150 cm.
Aby drewno w dobrym stanie przetrwało wiele lat, musi zostać dobrze zabezpieczone. Pierwszy zabieg należy wykonać jeszcze przed zbudowaniem parkanu. Niewłaściwie lub za rzadko konserwowane drewno szybko straci walory estetyczne. Na jego powierzchni pojawią się pęknięcia, przebarwienia lub ślady żerowania owadów.
Konserwacja drewna
Niewłaściwie lub za rzadko konserwowane drewno szybko straci walory estetyczne. Pojawią się pęknięcia, przebarwienia lub ślady żerowania owadów. Grzyby, pleśnie lub glony powodują brzydkie plamy i murszenie drewna. Pod wpływem słońca drewno szarzeje i traci swój pierwotny kolor. W naszych warunkach klimatycznych istotnym wrogiem drewna są grzyby, które dobrze rozwijają się w warunkach wilgotnych.
Pierwszy zabieg konserwacyjny należy wykonać jeszcze przed zbudowaniem parkanu. Drewno powinno być suche. Jeśli drewno nie zostało fabrycznie zaimpregnowane, należy je pomalować środkiem impregnującym lub olejem. Jeśli chcemy nadać deskom odpowiedni kolor, możemy wybrać impregnat barwiący lub pomalować deski farbą. Najlepiej sprawdzą się emalie akrylowe, które szybko schną.
Najbardziej popularnym sposobem barwienia drewna jest zastosowanie lakierobejcy, która nie tylko chroni drewno, lecz nadaje mu również kolor i połysk. Nakładamy ją w dwóch warstwach. Lakierobejca jest łatwa w użyciu, a jej efekt utrzymuje się nawet do kilku lat.
Nawet jeśli drewno ogrodzeniowe zostało prawidłowo zabezpieczone przed grzybami i wilgocią, trzeba je co kilka lat odnowić. Po kilku zimach drewno będzie popękane, częściowo zmurszałe, zaś farba będzie się łuszczyć. Pierwszą czynnością jest oczyszczenie drewna z zabrudzeń. Twardą szczotką należy oczyścić spękania i szczeliny. Jeśli płot był wcześniej pomalowany, trzeba usunąć łuszczącą się farbę przy pomocy papieru ściernego lub szlifierki. Mocno zniszczoną lub popękaną farbę usuwa się aż do surowego drewna. Następnie należy uzupełnić ubytki. Małe szczeliny wypełnia się szpachlówką. Duże ubytki maskuje, wstawiając łaty z drewna. Najbardziej zniszczone sztachety należy całkowicie wymienić. Oczyszczone drewno należy zaimpregnować, a następnie pokryć farbą, lakierem lub lazurą.
Komentarze