Jak uprawiać albicję jedwabistą? Poradnik
Urody albicji jedwabistej (Albizia julibrissin) nie sposób przecenić. Jej filigranowe liście tańczą przy każdym podmuchu wiatru, a biało-różowe pędzelki kwiatów roztaczają egzotyczny urok. Ta niezwykła roślina ozdobna należy, podobnie jak spokrewniona z nią akacja, do rodziny bobowatych (motylkowatych) i podrodziny brezylkowych (do niedawna mimozowych).
Albicja jedwabista – charakterystyka
Naturalny obszar występowania albicji jedwabistej rozciąga się od Iranu przez Himalaje i aż do Japonii. Obecnie występuje też w południowo-wschodnich regionach USA. W naszych warunkach to wrażliwe na chłód drzewo przez długi czas można było podziwiać tylko w uprawie doniczkowej. Dzisiaj coraz częściej można spotkać albicję w ogrodzie – na co wpłynęło wyraźne ocieplenie klimatu. Poza tym wyhodowano odmiany znoszące znaczne spadki temperatury.
Zrzucające jesienią liście „drzewo jedwabne” przypomina nieco pokrojem, wyglądem liści i owoców robinię akacjową – jest jednak od niej przy całym podobieństwie znacznie bardziej filigranowa. W idealnych warunkach rośnie jako drzewo, osiągając wysokość 6-8 m. Roczny przyrost wynosi 20-40 cm. Albicja jedwabista nie należy do drzew długowiecznych; rzadko spotyka się egzemplarze starsze niż 30 lat. Koronę tworzy szeroką i rozłożystą.
Liście albicji są bardzo delikatne i porusza je każdy powiew wiatru. Są podwójnie pierzaste, osiągają długość 20-40 cm, szerokość do 25 cm. Każdy liść ma 6-12 par odnóg, podzielonych na 20+30 par listków. Mają szczególną zdolność zamykania się w ciemności albo podczas suszy, przyjmując „śpiącą” postawę.
Okres kwitnienia albicji jedwabistej trwa od lipca do sierpnia. W tym czasie albicja rzeczywiście skupia na sobie wszystkie spojrzenia. Jej kwiaty przypominają delikatne, jasnoróżowe pędzelki z jedwabnych nici. Nie mają płatków, a grona długich (2-3 cm) pręcików tworzą gęste główki na końcach pędów. Owocami są płaskie strąki o długości 10-20 cm i szerokości 2-2,5 cm.
Albicja jest przeważnie sadzona w roli solitera. Bez względu na to, czy ustawiona na tarasie, czy pośrodku trawnika, najpełniej prezentuje swoją niezwykłą urodę w pojedynczym ustawieniu. Wiele osób sadzi albicję jedwabistą świadomie w pobliżu miejsca do wypoczynku, aby korzystać jej cienia. Na dodatek egzotyczny wygląd rośliny nadaje miejscu urlopowy nastrój. Szczególnie często można spotkać albicję w ogrodach urządzanych w stylu śródziemnomorskim albo w ogrodach zimowych.
Czy albicja jedwabista jest zimoodporna?
Jak się ładnie mówi, albicja jest zimoodporna warunkowo, co oznacza, że po prostu znosi chłód i mróz, ale tylko do pewnego stopnia i to dopiero po kilku latach. W naszych warunkach można zimę oszukać, zapewniając albicji jedwabistej dostateczną osłonę. Rosnące w ogrodzie drzewko powinno otrzymać warstwę ściółki albo gałęzi świerkowych, zachowując minimalny odstęp od pnia, aby nie uszkodzić kory, i zostać otulone warstwą oddychającej włókniny. Po kilku latach życia drzewko wytrzymuje mrozy do -15 stopni Celsjusza, przynajmniej przez pewien niedługi czas. Dłuższy pobyt na mrozie mógłby prowadzić do uszkodzeń, dlatego lepiej jest w naszych warunkach klimatycznych owinąć pień matą kokosową albo włókniną.
Sadzenie albicji
Roślina powinna w ogrodzie otrzymać miejsce w pełni nasłonecznione do półcienistego. Czy to w pojemniku, czy w gruncie, najlepiej się czuje osłonięta od wiatru, na przykład przy południowej ścianie domu. Podłoże dla albicji należy przygotować dobrze przepuszczalne i próchniczne. Na glebach lekkich i piaszczystych rośliny są bardziej mrozoodporne niż na żyznych, wilgotnych glebach gliniastych. Przejściowe okresy suszy znosi albicja bardzo dobrze.
Albicję jedwabistą sadzi się jak każdy krzew. Nawet na ciężkim, gliniastym podłożu można odpowiednio przygotować stanowisko do sadzenia. Dołek powinien być głębszy, a na dnie ułożona warstwa drenażowa z piasku i żwiru. Sadzonkę umieszcza się w ziemi wymieszanej z kompostem, dodając na start odrobinę nawozu o przedłużonym działaniu.
Podobnie łatwe jest sadzenie albicji w pojemniku, trzeba tylko użyć specjalnej ziemi do roślin doniczkowych, przy czym garść kompostu nigdy nie zaszkodzi. Ziemia doniczkowa jest potrzebna po to, aby korzenie drzewka miały również dopływ powietrza, a nie zbite, gliniaste podłoże. Albicja w pojemniku najlepiej rośnie na słońcu i w ciepłym miejscu, czyli na przykład na tarasie. Zimą powinna przebywać w jasnym i chłodnym pomieszczeniu.
Pielęgnacja albicji jedwabistej
Posadzone na właściwym stanowisku drzewko nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Jeśli rośnie w ogrodzie, to toleruje okresy suszy i nie domaga się zasilania nawozem. Nieco więcej uwagi wymaga albicja uprawiana w pojemniku. Jej korzenie nie mogą korzystać z wilgoci w głębszych warstwach gleby, dlatego regularne podlewanie i odrobina nawozu na wiosnę stanowią podstawę pielęgnacji. Poza tym rośliny doniczkowe powinny być co trzy lata, a najrzadziej co pięć lat, przesadzane do świeżego podłoża.
Jeśli chodzi o przycinanie, to albicja jedwabista sama tworzy piękną koronę. W razie potrzeby można jednak taki zabieg wykonać.
Albicja jedwabista nie kwitnie – co robić?
Kwiaty albicji jedwabistej stanowią absolutną atrakcję w ogrodzie, na którą czeka się przez cały rok. Biało-różowe, delikatne, jedwabne pędzelki kołyszą się na wietrze i oczarowują każdego. Zanim pojawią się pierwsze kwiaty, trzeba zachować spokój i cierpliwość. Albicja zaczyna kwitnąć dopiero po osiągnięciu przez drzewko pewnej wielkości, powiedzmy 150 cm, i określonego wieku – tutaj mowa jest o trzech latach. Tylko nieliczne krzewy kwitną wkrótce po posadzeniu. W przypadku albicji oczekiwanie na kwitnienie zostaje z nawiązką wynagrodzone; widok jest tak urzekający, że warto na niego poczekać.
Komentarze