Sadzenie i rozmnażanie hiacyntów

Sadzenie hiacyntów - instrukcja

Miejsce dla hiacyntów powinno być dobrze nasłonecznione i osłonięte od silnych wiatrów. Niektórzy sadzą je, podobnie jak inne rośliny cebulowe, obok krzewów i drzew. Nie jest to najlepszy pomysł. Wprawdzie wiosną słońca jest tam dostatek, ale korzenie drzew i krzewów pobiorą składniki pokarmowe z gleby na niekorzyść hiacyntów.

Miejsce dla hiacyntów powinno być dobrze nasłonecznione i osłonięte od silnych wiatrów. Niektórzy sadzą je, podobnie jak inne rośliny cebulowe, obok krzewów i drzew. Nie jest to jednak najlepszy pomysł.

Rabata powinna być równa, najlepiej z niewielkim spadkiem, zapewniającym odpływ nadmiaru wody. Dłuższe podtopienie cebulek grozi chorobami i śmiercią roślin. Gdyby woda gruntowa znajdowała się powyżej 50-60 cm, należałoby wykonać podwyższone rabaty.

Jaka gleba do sadzenia hiacyntów?

Gleba powinna być dobrze przepuszczalna, najlepiej ogrodowa przekopana z kompostową. W przypadku gleby zbitej, gliniastej, potrzebny jest dodatek piasku i torfu. Hiacynty nie lubią też gleby kwaśnej. Wskaźnik pH nie powinien być poniżej 6,5.

Rabata powinna być równa, najlepiej z niewielkim spadkiem, zapewniającym odpływ nadmiaru wody. Dłuższe podtopienie cebulek grozi chorobami i śmiercią roślin.

Miejsce dla hiacyntów dobrze jest przygotować już sierpniu, na dwa miesiące przed sadzeniem cebulek. Naturalne osadzanie się gruntu po posadzeniu cebulek może powodować uszkodzenie rozwijających się już jesienią korzeni. Glebę należy głęboko spulchnić, co najmniej na 40 cm. Hiacynty należy także odpowiednio podlewać - zarówno te w ogrodzie, jak i w domu.

Kiedy i jak głęboko sadzić cebulki hiacyntów?

W naszym regionie cebulki hiacyntów wysadza się pod koniec września albo na początku października. Trzeba pamiętać, że zbyt wcześnie posadzone hiacynty mogą zacząć się rozwijać i zginą z nadejściem zimy. Natomiast posadzone za późno - nie zdążą ukorzenić się przed zamarznięciem gleby. Jak radzi D.G.Hessayon, brytyjski botanik i autor serii "Expert Guides", podczas sadzenia hiacyntów, oprócz odpowiedniej głębokości, ważne są dwie rzeczy: Po pierwsze – nie należy wybierać do sadzenia największych cebul, które są dobre do pędzenia, ale średniej wielkości. Te dadzą kwiatostany bardziej odporne na niepogodę. Po drugie – w jamki należy koniecznie wsypać nieco kompostu albo torfu, jeśli nie zrobiono tego podczas wcześniejszego przygotowywania gleby.

Gleba powinna być dobrze przepuszczalna, najlepiej ogrodowa przekopana z kompostową. W przypadku gleby zbitej, gliniastej, potrzebny jest dodatek piasku i torfu. Hiacynty nie lubią też gleby kwaśnej. Wskaźnik pH nie powinien być poniżej 6,5.

Powierzchnia życiowa hiacyntów wynosi 15x20 cm. Głębokość sadzenia – 15-18 cm dla dużych cebulek. Małe cebulki oddzielone od cebuli matecznej należy sadzić gęściej i nie tak głęboko. Dla hiacyntów, podobnie jak dla innych roślin cebulowych, bardzo pożyteczne może się okazać sadzenie w „piaskowej koszulce”. Polega to na tym, że na dno dołka sypie się warstwę 3-5 cm piasku. Cebulkę wciska się lekko i obsypuje całą piaskiem, a dopiero potem ziemią ogrodową. W ten sposób chroni się cebulki przed gniciem i infekcją z gleby oraz poprawia drenaż.

Rozmnażanie hiacyntów

Słodki, upajający zapach kwitnących hiacyntów sprawia, że trudno nie zakochać się w tych pięknych kwiatach. Każdy miłośnik barwnych i pachnących wiosennych roślin chciałby ozdobić nimi mieszkanie, taras i ogrodowe rabaty. Kosztów za niezliczone egzemplarze hiacyntów można sobie zaoszczędzić, samodzielnie rozmnażając rośliny. Warto spróbować!

Sadzenie cebulek przybyszowych

Zarówno na rabacie, jak i w doniczce hiacynty tworzą wokół macierzystej cebuli małe cebulki przybyszowe. Łatwo je rozpoznać po mniejszych wymiarach. Dają się ostrożnie oddzielić od cebuli-matki i posadzić w ziemi w innym miejscu. Przedtem potrzebna jest jednak ich stratyfikacja.

Oddzielając małe cebulki hiacynta, koniecznie trzeba nakładać rękawice ochronne, ponieważ wytwarzają drażniący sok roślinny. Przy zachowaniu pewnych zasad ostrożności rozmnażanie hiacyntów przez cebulki przybyszowe jest całkiem proste. Trzeba tylko bardzo delikatnie traktować główną cebulę, aby jej nie zranić. W takim wypadku groziłaby jej zgnilizna i nie nadawałaby się do sadzenia. Postępowanie jest następujące:

• wykopać cebulę hiacynta,
• oczyścić ją z ziemi,
• cebulki przybyszowe ostrożnie oddzielić ręcznie,
• położyć w chłodne miejsce (na przykład do lodówki),
• wiosną wysadzić na rabacie.

Uwaga: podczas przechowywania cebulek przybyszowych należy zwracać uwagę, aby te całkowicie nie przeschły. Nie powinny się też wzajemnie stykać. Najlepiej jest zawinąć pojedyncze cebulki w papier gazetowy, słomę albo wełnę drzewną. 

Pozyskanie nasion hiacynta

Inną możliwością jest rozmnażanie hiacyntów z nasion. Po tę metodę sięgają raczej doświadczeni ogrodnicy. Trudność polega na tym, że nasion nie można przechowywać, ale trzeba je koniecznie zaraz po zbiorze wysiać do ziemi. Mimo to nasiona nie wykiełkują, jeśli wcześniej nie uległy procesowi stratyfikacji, czyli nie przebywały w niskiej temperaturze. Kolejną wadą jest opóźnione kwitnienie.

Chociaż nie jest to najszybsza i najłatwiejsza metoda rozmnażania hiacyntów, przy pewnej dozie cierpliwości można doczekać się młodych roślin. W tym celu trzeba najpierw pozwolić nasionom dojrzeć na roślinie. Zamiast usuwać na bieżąco wszystkie przekwitłe kwiatostany, należy zostawić kilka z nich, aż wykształcą się torebki nasienne.

Te kuliste kapsułki z nasionami są najpierw zielone i mięsiste, a kiedy dojrzeją, stają się brunatne i pękają, rozsiewając małe, czarne nasionka. Najprostszą metodą, aby schwytać wysypujące się nasiona hiacynta, jest owiązanie dojrzewającego kwiatostanu cienką i gęstą siatką.

Warto wiedzieć, że hiacynty, które zostaną wyhodowane z nasion, nie rozwiną się w taką samą odmianę jak roślina, z której zebrano nasiona. Przy rozmnażaniu generatywnym (z nasion) powstałe rośliny powracają do cech swoich przodków, nie dziedzicząc wprost właściwości rośliny macierzystej. Dlatego najlepszą drogą do uzyskania sadzonek identycznych jak rozmnażana odmiana rośliny, jest metoda wegetatywna – podział albo ukorzenianie pędów. W przypadku hiacyntów większą liczbę sadzonek określonej odmiany można uzyskać poprzez sadzenie małych cebulek przybyszowych, które tworzą się na cebuli macierzystej.

Hiacynty wyrosłe z nasion

Zebrane nasiona hiacynta można przechować w papierowej torebce w chłodnym i suchym miejscu, ale największą żywotność mają nasiona świeże. Istnieją dwie metody otrzymania siewek hiacynta. Pierwsza polega na tym, że nasiona układa się na wilgotnym ręczniku papierowym, przykrywa drugim również zwilżonym i ostrożnie wkłada do foliowej torebki. Torebkę wkłada się do lodówki, gdzie spokojnie, bez dotykania, leży tak długo, aż nasiona wykiełkują. Siewki przenosi się potem ostrożnie do pojemnika z podłożem, który ustawia się w chłodnej szklarni.

Druga metoda wyhodowania hiacyntów z nasion polega na bezpośrednim wysiewie nasion do pojemnika z podłożem. Pojemnik ustawia się w chłodnej szklarni. Obie metody wymagają cierpliwości. W pierwszym roku hiacynt rozwinie nie więcej niż parę listków. Całą energię włoży w rozwijanie cebulki, a nie liści. Kiedy hiacynty wyrastają z nasion, na pierwsze kwiaty trzeba poczekać często kilka lat.  

Aby otrzymać nowe odmiany, stosuje się rozmnażanie hiacyntów z nasion. Na potrzeby uprawy hiacyntów w ogrodzie, ta metoda nie jest polecana. Przede wszystkim dlatego, że nasiona zebrane z roślin-mieszańców nie odziedziczą w pełni cech roślin matecznych. Poza tym na kwitnienie wyhodowanych z siewek hiacyntów trzeba poczekać kilka lat (około 6).

Powierzchnia życiowa hiacyntów wynosi 15x20 cm. Głębokość sadzenia – 15-18 cm dla dużych cebulek. Małe cebulki oddzielone od cebuli matecznej należy sadzić gęściej i nie tak głęboko.

Samodzielne rozmnażanie tych wspaniałych kwiatów poprzez cebulki przybyszowe również nie jest proste. W ciągu roku dorosła cebula tworzy w sposób naturalny, w zależności od odmiany, jedną lub dwie młode cebulki. Mogą one zakwitnąć dopiero po 3-4 latach. Większą liczbę cebulek można uzyskać stosując specjale nacinanie cebul macierzystych, co wymaga jednak pewnego doświadczenia i wiedzy.