Byliny łatwe w uprawie? Zobacz najbardziej niewymagające gatunki [WIDEO]

Przy wyborze bylin do ogrodu nie powinna decydować wyłącznie ich uroda. Ważne jest również, aby roślina trafiła na właściwe dla siebie stanowisko. Aby ogród był łatwy do pielęgnacji, wybrane byliny powinny posiadać pewne cechy:

małą podatność na choroby;
odporność na mrozy;
okres kwitnienia, wysokość rośliny i wymagania glebowe pasujące do roślin sąsiednich;
mocne łodygi kwiatowe (nie powinny łamać się podczas deszczu);
małą ekspansywność (dziczenie i zagłuszanie innych roślin).

Nie ma w ogrodzie miejsca, które nie byłoby odpowiednie dla jakiejś byliny. Czy to w pełnym słońcu, czy w cieniu pod drzewami; na wilgotnym gruncie albo w ogródku skalnym – dla każdego z tych obszarów znajdą się wyspecjalizowane gatunki bylin.

Mocne i trwale piękne byliny

Posadzone pojedynczo wyglądają byliny przeważnie jakoś samotnie i trochę smutno. Najlepszy efekt dają w grupach złożonych z wielu roślin. Na dużych rabatach mogą być z powodzeniem komponowane różne gatunki bylin. W centrum sadzi się kilka wysokich roślin, w zależności od wielkości powierzchni wystarczy jedna albo dwie. Im bliżej krawędzi rabaty, tym niższe będą gatunki bylin. Zbyt duża różnorodność gatunków nie jest pożądana. Optycznie bardziej atrakcyjnie wyglądają trzy różne gatunki kwiatów – maksymalnie pięć – posadzone w grupach, niż kilkanaście.

Istnieje wielkie bogactwo gatunków bylin, wśród nich takie, które bez większych starań ze strony ogrodnika rosną i kwitną przez długie lata. Oto mały wybór bylin według ich zapotrzebowania na światło:

Najlepiej w ogrodzie wygląda kilka gatunków bylin posadzonych obok siebie

Kwiaty w pełnym słońcu

Ostróżka ogrodowa (Delphinium cultorum):

kwiaty: białe, niebieskie albo fioletowe – VI do IX;
gleba: żyzna, wilgotna, przepuszczalna;
wysokość: do 180 cm.

Kocimiętka (Nepeta):

kwiaty: jasnofioletowe – VI do IX;
gleba: nie ma specjalnych wymagań;
wysokość: do 60 cm.

W centrum sadzi się kilka wysokich roślin, w zależności od wielkości powierzchni wystarczy jedna albo dwie. Im bliżej krawędzi rabaty, tym niższe będą gatunki bylin.

Jeżówka (Echinacea):

kwiaty: jasnożółte albo różowe – VI do IX;
gleba: niezbyt sucha;
wysokość: 70 cm do ponad 100 cm.

Szałwia omszona (Salvia nemorosa):

kwiaty: niebieskofioletowe – od VI;
gleba: zwykła, przepuszczalna ogrodowa, dobrze rośnie również na glebie piaszczystej;
wysokość: do 40 cm.

Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia):

kwiaty: fioletowe, pięknie wyglądają w kombinacji z różami – VII-VIII;
gleba: żyzna, sucha;
wysokość: 35 -70 cm (w zależności od odmiany).

Dzielżan (Helenium):

kwiaty: żółte, pomarańczowe, brązowe, czerwone (w zależności od odmiany) – VI-IX;
gleba: lekko wilgotna;
wysokość: 60-80cm, a nawet do 150 cm.

Lawenda należy do bylin lubiących dobre nasłonecznienie

Kwiaty w półcieniu

Bodziszek (Geranium):

kwiaty: białe, różowe, niebieskie – VI-VIII;
gleba: normalna, przepuszczająca;
wysokość: 20-60 cm.

Persikaria (Polygonum):

kwiaty: białe, kremowe, z czasem różowiejące – VI-IX.
gleba: przepuszczająca, bez wapnia, raczej wilgotna;
wysokość: 30-180 cm (w zależności od odmiany).

Niezapominajka (Myosotis):

kwiaty: różne odcienie błękitu – V-VI;
gleba: zwykła ogrodowa;
wysokość: ok. 15 cm.

Nie ma w ogrodzie miejsca, które nie byłoby odpowiednie dla jakiejś byliny. Czy to w pełnym słońcu, czy w cieniu pod drzewami; na wilgotnym gruncie albo w ogródku skalnym – dla każdego z tych obszarów znajdą się wyspecjalizowane gatunki bylin.

Przywrotnik (Alchemilla):

kwiaty: jasnożółte, bardzo ozdobne liście, podkreślają piękno róż – VI;
gleba: rośnie na każdej glebie;
wysokość: do 60 cm.

Żurawka (Heuchera):

kwiaty: białe, różowe, czerwone – VI-VII, bardzo dekoracyjne liście;
gleba: przepuszczalna, próchniczna, wilgotna;
wysokość: ok. 40 cm.

Zawilec chiński (Anemone hupehensis):

kwiaty: różowe, czerwone do karminowych – koniec VIII;
gleba: żyzna, wilgotna;
wysokość: 70-90 cm.

Niezapominajka to bylina rosnąca w półcieniu

Kwiaty znoszące cień

Funkia (Hosta):

kwiaty: białe, jasnofioletowe – VII-X (w zależności od odmiany), bardzo dekoracyjne liście;
gleba: żyzna, próchniczna, wilgotna;
wysokość: 30 cm do 100 cm.

Paprocie ogrodowe – różne gatunki wietlic, nerecznic, paprotka, pióropusznik i inne:

bez kwiatów, ale za to wspaniałe formy liści, idealne rośliny okrywowe w ciemnych miejscach;
gleba: próchniczna i wilgotna;
wysokość: 20 cm do 150 cm (w zależności od gatunku).

Po okresie zimowym nawet najpiękniejsze byliny nie wyglądają atrakcyjnie. Niemniej jednak po krótkim czasie odbudowują się na nowo. To zadanie wymaga znacznego zużycia składników odżywczych.

Bergenia (Bergenia)

kwiaty: białe, różowe, różowoczerwone – koniec IV-V;
gleba: wilgotna, próchniczna;
wysokość: 20-50 cm.

Tawułka (Astilbe)

kwiaty: białe, różowe, bordowe – VI-IX;
gleba: wilgotna, nie może wyschnąć;
wysokość: do 120 cm (w zależności od odmiany).

Paprocie są byliny mogącymi rosnąć w cieniu

Pielęgnowanie bylin łatwych w uprawie

Wymienione wyżej byliny nie wymagają specjalnej pielęgnacji. Niezbędne zabiegi to jedynie podlewanie, nawożenie i czasem przycinanie.

Po okresie zimowym nawet najpiękniejsze byliny nie wyglądają atrakcyjnie. Niemniej jednak po krótkim czasie odbudowują się na nowo. To zadanie wymaga znacznego zużycia składników odżywczych. Dlatego też niezbędna jest wczesną wiosną dawka kompostu, a potem regularne nawożenie.

Jak przycinać byliny?

W zasadzie bylin w okresie wegetacyjnym się nie przycina. Uzasadnione jest jedynie usunięcie przekwitłego kwiatostanu albo suchych liści. W przypadku niektórych wcześnie kwitnących gatunków, cięcie prowadzi do powtórnego kwitnienia późnym latem.

Liście należy usuwać dopiero wtedy, gdy są brązowe i suche. Nie należy tego robić zbyt wcześnie, ponieważ roślina poprzez liście gromadzi w podziemnych częściach energię potrzebną do wzrostu wiosną. W skrajnym przypadku, roślina może z braku sił w ogóle się nie odnowić.