Berberys Thunberga – uprawa krok po kroku

Berberys Thunberga – charakterystyka

Berberys zwyczajny ma liście odwrotnie jajowate o długości 3-6 cm, a ich krawędzie są drobno ząbkowane. Liście berberysu Thunbrga są natomiast mniejsze (1-3 cm) i całobrzegie. Zielone liście przebarwiają się jesienią i przyjmują wspaniałą szkarłatnopomarańczową barwę. Czerwone owoce zdobią krzew aż do zimy.

Charakterystyczne dla wszystkich berberysów są długie kolce na pędach rośliny. Tworzą barierę nie do pokonania dla psów i kotów. To skuteczny środek, aby chronić ogrodowe rabaty przed zniszczeniem i zanieczyszczeniem. 

Stanowisko i pielęgnowanie berberysu

Ten zrzucający jesienią liście gatunek berberysu jest często wykorzystywany do sadzenia żywopłotów. Lubi stanowiska słoneczne do lekko zacienionych, przy czym gleba powinna być próchniczna i niezbyt sucha. Jest bardzo odporny na mróz. Jak prawie wszystkie gatunki berberysów bardzo dobrze znosi przycinanie, nawet mocno radykalne, na przykład w związku ze zmianą wysokości istniejącego żywopłotu.

Berberys Thunberga wymaga słonecznego miejsca, toleruje półcień.

Przed chłodem i przeciągami odporny berberys Thunberga nie musi być chroniony. W krótkim czasie po posadzeniu staje się odporny na lodowate wiatry. Wybór stanowiska nie powinien jednak być przypadkowy, ponieważ jeśli pozwoli się berberysowi swobodnie rosnąć, to może in osiągnąć szerokość ponad 2 metrów. Ze względu na mocno rozbudowany system korzeniowy trudno jest przesadzać starsze krzewy na nowe miejsce.

Berberys Thunberga dobrze się prezentuje w ogrodzie również w roli solitera. Krzew doskonale nadaje się zarówno do obsadzenia tarasu, jak i do stworzenia w ogrodzie szczelnej przegrody. Z powodu wielkości i płaskich korzeni nie da się go długo uprawiać w doniczce. Sadzonki zakupione w pojemnikach należy niezwłocznie przesadzić do gruntu.

Berberys Thunberga – podłoże i substrat

Warto wiedzieć, że aby berberys Thunberga mógł zaprezentować swoje efektowne przebarwianie liści jesienią, musi mieć żyzne i przepuszczalne podłoże. Krzewy berberysu są uważane za wyjątkowo odporne i łatwe w pielęgnacji. Mimo to warto odpowiednio przygotować glebę przed sadzeniem.

Podłoże dla berberysu powinno spełniać warunki:

• mieć duży udział gliny i piasku;
• mieć wartość pH od 5,5 do 7,2;
• być bogate w próchnicę.

Wysoki poziom wapnia i niedobór tlenu może negatywnie wpłynąć na rozwój berberysu Thunberga. Zbytnie zagęszczenie gleby również stanowi dla rośliny zagrożenie. Może temu zapobiec regularne mulczowanie gleby. Dobre wyniki daje drenaż – gruby żwir albo keramzyt zapewniają długotrwałe spulchnienie gleby. Materiał jest przy tym drobny i nie stwarza żadnych problemów przy pracach ogrodowych.

Berberys znosi klimat miejski, jednak wykazuje małą tolerancję wobec zasolenia gleby. Na obszarach miejskich zaleca się sadzenie berberysu w odległości co najmniej dwóch metrów od ulicy.

Berberys Thunberga a czas i miejsce sadzenia

Opad liści z krzewów berberysu Thunberga zapowiada okres wegetacyjnego spoczynku. Część nadziemna rośliny zamyka swój wzrost, jednak jesienią, kiedy gleba jest jeszcze ciepła, świeżo posadzone krzewy zaczynają rozwijać system korzeniowy. W ten sposób przygotowują sobie optymalne warunki do wiosennego startu.

Najodpowiedniejszą porą do sadzenia berberysu w okresie spoczynku wegetacyjnego jest czas od września do końca listopada; od marca do końca kwietnia. Przez cały rok można sadzić tylko sadzonki ukorzenione w pojemnikach.

Zielone liście przebarwiają się jesienią i przyjmują wspaniałą szkarłatnopomarańczową barwę. Czerwone owoce zdobią krzew aż do zimy.

Miejsce sadzenia trzeba dokładnie odchwaścić, aby zapobiec konkurencji ze strony niepożądanych roślin. Tym bardziej że pod kolczastymi krzewami berberysu trudno będzie wykonywać jakiekolwiek zabiegi. Dodatkowym ułatwieniem może być pięciocentymetrowa warstwa ściółki wokół posadzonych berberysów. Zapobiegnie ona wyrastaniu chwastów oraz utrzyma wilgotność gleby.

W przypadku żywopłotu ważną rolę odgrywa odległość między poszczególnymi krzewami. Z biegiem lat berberys Thunberga jest w stanie osiągnąć maksymalnie dwa metry szerokości. Im gęściej rosną krzewy, tym prędzej utworzą zwartą, nieprzeniknioną ścianę. Jednak zbyt gęsta więźba ogranicza z kolei rozwój berberysu. Odległość od 50 centymetrów do 60 centymetrów między sadzonkami jest rozwiązaniem kompromisowym.

Rozmnażanie berberysu Thunberga z nasion

Z dojrzałych nasion berberysowych jagód można bez większych problemów wyhodować nowe krzewy. Po okresie kwitnienia, w czerwcu, berberys Thunberga wytwarza koralowoczerwone, eliptyczne jagody. Zbiór owoców następuje późną jesienią.

Ten gatunek roślin do kiełkowania nasion wymaga przejścia przez fazę chłodu. Dlatego też zebrane jagody po wysuszeniu trzeba przechowywać w zamrażarce przez 6-8 tygodni. Jeśli uprawa sadzonek ma być prowadzona w ogrodzie, można zrezygnować ze stratyfikacji nasion w zamrażarce. Rozmnażanie berberysu na rabacie jest żmudne i wymaga dużo cierpliwości. Jeśli pogoda dopisze, delikatna zieleń młodych berberysów może się pojawić w ciepłych miesiącach wiosny. Kiedy siewki osiągną wysokość ok. 15 centymetrów, należy je popikować oddzielnie. Możliwy jest też wysiew nasion do pojemnika.

• Wysiew stratyfikowanych nasion wykonuje się w lutym do płaskiego pojemnika.
• Pojemnik ustawia się w chłodnym i jasnym miejscu na parapecie okiennym.
• Należy unikać bezpośredniego nasłonecznienia.
• Nasiona należy wcisnąć w podłoże i utrzymywać w stanie równomiernie wilgotnym.

Berberys jest rośliną o płaskim systemie korzeniowym. Młode rośliny należy porozdzielać, zanim ich delikatne korzenie poprzerastają się nawzajem i poplączą. 

Nawożenie i przycinanie berberysu Thunberga

Berberys Thunberga nie jest rośliną trudną w uprawie i nie wymaga zbyt częstego i intensywnego dokarmiania. Po zaprawieniu gleby nawozem podczas sadzenia można kolejne zasilanie składnikami pokarmowymi wykonać dopiero za dwa lub trzy lata.

Berberys Thunberga należy do często sadzonych krzewów ogrodowych. Nie tylko ze względu na czyste piękno pojedynczo rosnących krzewów, ale też z powodów praktycznych, jako efektowne i skuteczne żywopłoty. W drugim przypadku, aby utrzymać zaplanowaną formę krzewów, powinno się – mimo powolnego wzrostu berberysu – wykonywać dwa cięcia w roku.

Berberys Thunberga – nie tylko na żywopłot 

Ten gatunek berberysu nie jest jedynie krzewem żywopłotowym, który nadaje się tylko do tego jednego celu. Mało reprezentacyjne mury, płoty i zakątki ogrodu znikną szybko za szczelną ścianą berberysów. Mogą też dekoracyjnie obramować kwitnące na pierwszym planie rośliny okrywowe jak na przykład floks szydlasty, bodziszek albo pierwiosnek.

Uwaga: Wszystkie części tej rośliny są trujące i po spożyciu mogą wywołać objawy ciężkiego zatrucia, dlatego na wszelki wypadek lepiej jest posadzić berberys w innym zakątku ogrodu.