Zawilec japoński 

Nazwa i pochodzenie zawilca japońskiego

Istnieje wiele kultywarów, które często są określane jako zawilce japońskie. Według takich źródeł, jak The Plant List nazwa Anemone hupehensis var. japonica jest synonimem Anemone scabiosa. Jest to zarazem jedna z dwóch botanicznych odmian zawilca hupeheńskiego. Epitet gatunkowy pochodzi od dawnej nazwy chińskiej prowincji Hubei. Ojczyzną tego zawilca są Chiny, gdzie rozpoczęto jego uprawę, i skąd rozprzestrzenił się najpierw do Japonii, a potem na cały świat. W naturze rośnie w jasnych górskich lasach pośród krzewów w suchych, nasłonecznionych miejscach. Zawilec japoński został opisany w 1784 roku przez Carla Thunberga na podstawie materiałów przywiezionych z Japonii i nazwany Anemone japonica. Okazało się później, że zawilec japoński pochodzi z Chin, a do Japonii został sztucznie wprowadzony prawdopodobnie w czasach dynastii Tang.

Jak wygląda zawilec japoński?

Zawilec japoński jest wieloletnią rośliną zielną. Jako organy przetrwalnikowe wytwarza rozgałęzione, zdrewniałe, krótkie kłącza o długości 8 do 12 cm i średnicy od 0,5 do 0,7 cm. Bylina osiąga wysokość 50 do 90 (120) cm. Liście są ciemnozielone, głęboko podzielone, jaśniejsze pod spodem, z ząbkowanymi krawędziami działek. Roślina jest lekko owłosiona.

Kwiaty i owoce

Okres kwitnienia zawilca japońskiego trwa od sierpnia do późnej jesieni. Stanowi to cenną zaletę tej rośliny, jako że o tej porze większość bylin ozdobnych powoli przekwita. W zależności od odmiany kwiaty zawilca japońskiego bywają proste i pełne, czysto białe przez delikatny róż, aż do karminowej czerwieni. Obupłciowe kwiaty są promieniście symetryczne. Formy dzikie oraz ogrodowe o prostych kwiatach mają pięć płatków. Odmiany pełne liczą do dwudziestu płatków. Kwiaty są zebrane w luźne baldachy na szczycie łodygi. Płatki kwiatów są odwrotniejajowate, o długości 2-3 cm i szerokości 1,3-2 cm. Liczne żółte pręciki o długości 4-6 mm otaczają owocolistki ustawione na kulistym dnie kwiatowym. Żeńskie elementy kwiatu, owocolistki w liczbie ok. 180, mają długość ok. 1,5 mm. Początkowo zielone, z czasem przybierają żółty kolor. Jajowate niełupki mają ok. 2 mm długości, 1 mm szerokości i są owłosione 3-4 milimetrowymi włoskami.