Wilczomlecz groszkowy

Nazwa i pochodzenie

Wilczomlecz groszkowy jest dwuletnią albo jednoroczna rośliną zielną z rodziny wilczomleczowatych. Naukowa nazwa rodzajowa Euphorbia nadana roślinie przez Linneusza wywodzi się, według Pliniusza Starszego, od Euphorbosa – lekarza króla Mauretanii Juby II. Znaczenie epitetu gatunkowego nie jest jednoznaczne. Możliwe, że lathyris ma związek z toksycznością rośliny i objawami zatrucia podobnymi do wywołanych przez niektóre gatunki groszku (Lathyrus). Wilczomlecz groszkowy pochodzi pierwotnie z Azji, od Gruzji przez Iran i Kazachstan do Tybetu. Od dawna zadomowił się w regionie śródziemnomorskim, a w Europie Centralnej jest często uprawiany i czasem dziczeje.

Jak wygląda wilczomlecz groszkowy?

Wyprostowane pędy wilczomleczu groszkowego są ulistnione i tworzą gniazda o wysokości 60 do 100 cm. Liście są ustawione w specjalny sposób: poziomo i na krzyż. Są równowąskie do lancetowatych, o długości do 15 cm i z charakterystycznym nerwem pośrodku. Bliżej wierzchołka łodygi liście stają mniejsze i trójkątne.

Kwiaty i owoce

W drugim roku nad okółkiem z czterech liści tworzy się baldachowaty kwiatostan. Kwiaty mają niepozorny, blady żółtozielony odcień. Gładkie, trzykomorowe torebki nasienne mają średnicę 8 do 10 mm. Jajowate nasiona mają długość 4 do 6 mm. Okres kwitnienia wilczomleczu groszkowego trwa w zależności od stanowiska od czerwca do sierpnia.

Zastosowanie wilczomlecza groszkowego

Ponieważ wilczomlecz groszkowy w naturalny sposób odstrasza karczowniki, wykorzystuje się go tradycyjnie w ogrodach użytkowych albo w ogrodach urządzonych w stylu naturalnym. Ze względu na okazały wzrost pasuje także do ogrodów nowoczesnych. Projektanci stosują go często w ogrodach śródziemnomorskich albo azjatyckich. W centrum rabaty tworzy efektowny, zielony akcent podkreślający kompozycję ogrodu.