Trzmielina Fortune’a (pnąca)

Trzmielina Fortune’a - trzmielina pnąca - charakterystyka

Trzmielina Fortune’a, albo trzmielina pnąca, jest roślina z rodziny dławiszowatych. Spośród ponad 120 gatunków tego rodzaju botanicznego w Polsce występują dziko tylko dwa (t. brodawkowata i t. pospolita). Gatunek został opisany przez rosyjskiego botanika Mikołaja Turczaninowa. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckich słów eu = dobry i onoma = imię. Epitet gatunkowy upamiętnia szkockiego botanika i odkrywcę Roberta Fortune’a. Trzmielina pnąca pochodzi z lasów Azji Południowej i Południowo-Wschodniej od Pakistanu do Japonii, Indonezji i Filipin, gdzie występuje do wysokości 3400 m n.p.m.

Wiecznie zielona trzmielina

Trzmielina Fortune’a rośnie jako wiecznie zielony, pnący albo płożący się półkrzew. W korzystnych warunkach może wspinać się do 20 m wysokości. Podobnie jak bluszcz przytrzymuje się podpór korzeniami chwytnymi. Pędy ma okrągłe, brązowe do brązowozielonych, gęsto pokryte liśćmi. Te są nieowłosione, jajowate do eliptycznych, z krawędzią lekko karbowaną albo piłkowaną. Podstawa liścia może być klinowata do tępej, a końcówka tępa albo zaostrzona. Długość liścia wynosi 2 do 5,5 cm i szerokość 2 do 3,5 cm. Są one ciemnozielone, siedzące albo zaopatrzone w ogonek długości 2 do 9 mm.

Kwitnienie i zastosowanie trzmieliny w ogrodzie

Okres kwitnienia trzmieliny pnącej trwa od czerwca do lipca. Pokazują się wtedy zielonawobiałe, czteropłatkowe kwiaty o średnicy około 5 mm, siedzące na pięciomilimetrowych szypułkach. Kwiaty są zebrane w grona po 15-20 sztuk. Owocami są kuliste torebki zabarwione na kolor białawozielony do czerwonawego. Nasiona są białe z pomarańczową osnówką.

Trzmielina pnąca ma zastosowanie w ogrodach jako roślina okrywowa, do tworzenia żywopłotów albo zazieleniania fasad budynków. Dostępne są liczne kultywary o różnym wyglądzie rożnych wymaganiach klimatycznych i stanowiskowych.