Seler naciowy
Apium graveolens var. dulce
Pokrój:
rozetowy wzniesiony
Wysokość:
50-60 cm
Wilgotność gleby:
Typ gleby:
Odczyn gleby:
6-7 pH
Podlewanie:
Ozdobne:
Kwitnienie:
–
Owocowanie:
–
Stanowisko:
Odmiany:
'Summer Pascal' 'Utah' 'Celebrity' 'Golden Self Blanching' 'Greenslaves'
Seler naciowy a inne selery zwyczajne
Seler naciowy albo łodygowy jest odmianą botaniczną selerów zwyczajnych z rodziny selerowatych (baldaszkowatych). Nazwa rodzajowa pochodzi od starogreckiego słowa selinon oznaczającego tę właśnie roślinę. Nazwa jest zbieżna z nazwą sycylijskiego miasta Selinunt nad rzeką Selinus, w której bagnistych dolinach rosły łany selerów. Z greckiego selinon, poprzez francuskie celeri powstały polskie selery. Epitet gatunkowy graveolens oznacza „mocno pachnący”. Z kolei łacińską nazwą Apium, którą nadał roślinie Linneusz, określano ogólnie roślinę baldaszkową, chętnie odwiedzaną przez pszczoły.
Przeczytaj artykuł: Seler naciowy – sposoby na uprawę, właściwości i przepisy [WIDEO]
Seler naciowy - jak wygląda?
Seler naciowy nie tworzy bulwy-organu spichlerzowego, ale mięsiste i bardzo aromatyczne, soczyste łodygi, a właściwie ogonki liści. Zerwane z jednej rośliny mogą ważyć do kilograma. Wyrastają z serca rośliny tworząc rozetę o wysokości ok. 60 cm. W zależności od odmiany selera i sposobu postępowania w okresie uprawy, ogonki liściowe mogą być zielone albo białe do żółtawych. Wybielone łodygi selera można uzyskać sadząc rośliny tak ciasno, aby się wzajemnie mocno ocieniały, albo posadzone w rowku obsypywać ziemią w miarę wzrostu. Stosowane bywa też owijanie łodyg papierem na około trzy tygodnie przed zbiorem. Żółtawe z braku światła łodygi mają przyjemnie łagodny smak.
Liście są zwykle potrójnie dzielone, często pierzaste, o krawędziach ząbkowanych. Mają ciemnozielony kolor i połysk. Kwiaty drobne i bladożółte tworzą złożone baldachy.
Komentarze