Mieczyk dachówkowaty

Jeden z dwóch rodzimych gatunków mieczyka – roślina wieloletnia z rodziny kosaćcowatych. Rośnie na wilgotnych łąkach, w zaroślach i na leśnych polanach.

Jak wygląda mieczyk?

Podziemną częścią rośliny jest podwójna bulwocebula. Z dolnej, ubiegłorocznej, mieczyk pobiera zgromadzone substancje pokarmowe, w górnej zaś, tegorocznej, gromadzi zapasy na przyszły sezon. Obie cebule są kuliste. Wyprostowana, nierozgałęziona łodyga, wyrastająca z bulwocebuli ma wysokość 30-60 cm (do 80 cm). Liście lancetowate, o kształcie miecza, szarozielone, sztywne i długie mają długość ok. 25 cm i szerokość do 20 mm. 

Piękne kwiaty mieczyka

Na szczycie łodygi rozwijają się w czerwcu-lipcu duże kwiaty o kolorze purpurowoczerwonym do różowoczerwonego. Tworzą gęste, jednostronne grono złożone z kilku do kilkunastu kwiatów. Są ułożone jeden nad drugim niczym dachówki – stąd nazwa gatunkowa mieczyka. Kwiaty są lejkowate, grzbieciste, o długości ok. 2,5 cm. Budowa kwiatów sprzyja zapyleniu krzyżowemu. Owady, głównie pszczoły, pobierając nektar napotykają na drodze pyłek, który przenoszą na bardziej dojrzałe kwiaty.

Rozmnażanie rośliny

Mieczyk dachówkowaty lubi gleby próchniczne, wilgotne (ale bez zastoju wody), dobrze nasłonecznione. Można go rozmnażać z nasion oraz wegetatywnie za pomocą bulwocebul. Zagrożeniem w naturalnym środowisku jest zbieranie kwiatów z wyrywaniem bulw, a także intensywne użytkowanie łąk, połączone z nawożeniem i wielokrotnym wykaszaniem