Kasztan jadalny

Kasztan jadalny jest jedynym europejskim przedstawicielem rodzaju Castanea w rodzinie bukowatych. Nazywany potocznie „kasztanem” kasztanowiec pospolity należy do rodziny mydleńcowatych i obie rośliny w żaden sposób nie są ze sobą spokrewnione. Obszar naturalnego występowania kasztana jadalnego trudno jest teraz ustalić, ponieważ już od starożytności był uprawiany nie tylko w regionie śródziemnomorskim, ale również na terenach położonych bardziej na północ. Zakłada się, że północną granicą pierwotnego zasięgu były Pireneje, Alpy i dalej Rodopy i Kaukaz. Nazwa rodzajowa pochodzi od łacińskiej nazwy tego drzewa, która z kolei wywodzi się prawdopodobnie od miejscowości Kastanáia w Tesalii, słynącej z kasztanów. Epitet gatunkowy sativa znaczy po łacinie tyle, co „uprawny”.

Kasztan jadalny – piękne drzewo

Kasztan jadalny jest zrzucającym liście drzewem, dorastającym do wysokości 20-25 m, rzadko do 35 m. Istnieją odmiany ogrodowe dorastające do 4-6 m. Pień jest zwykle prosty i mocny, z gałęziami w górnej części, osiągający obwód nawet do czterech metrów. Korona jest rozłożysta, zaokrąglona. Kasztan jadalny może dożyć do 500-600 lat, a nawet 1000 lat. Liście są podłużnie lancetowate, piłkowane na brzegach, o długości 10 do 28 cm i szerokości 5 do 9 cm. Z wierzchu są nagie, skórzaste, pod spodem lekko owłosione. Rozwijają się w kwietniu-maju.

W wieku 20-30 lat kasztany jadalne zaczynają kwitnąć. Kwiaty pojawiają się w czerwcu-lipcu. Są jednopienne, rozdzielnopłciowe, to znaczy, że męskie i żeńskie kwiaty rozwijają się oddzielnie, ale na jednej roślinie. Kwiaty męskie są zebrane w kwiatostany kotki o długości 10 do 35 cm i do 1 cm średnicy. U podstawy kwiatostanu znajdują się nieliczne kwiaty żeńskie. Kwiaty męskie i żeńskie rozwijają się na jednym drzewie niejednocześnie, co zapewnia zapylenie krzyżowe.

Owocami kasztana jadalnego są orzechy o masie 17-20 g w zielonej, kolczastej osłonie. Dojrzewają w październiku-listopadzie.