Jałowiec pospolity

Jałowiec pospolity jest gatunkiem iglastym o szerokim zasięgu na całej półkuli północnej. Występuje w Ameryce Północnej, na południu Grenlandii, na północy Europy i Azji. Zasiedla suche, piaszczyste albo kamieniste obszary. Można go spotkać na słonecznych pastwiskach, skałach i jasnych lasach. Polska nazwa „jałowiec”, używana już w XVI wieku, nawiązuje właśnie do ubogich, „jałowych” miejsc, gdzie ten krzew rośnie.

Jałowiec w ogrodzie - wygląd

Jałowiec pospolity, gatunek należący do rodziny cyprysowatych, jest krzewem albo rzadko drzewem dorastającym do 15 m wysokości. Tworzy zwykle wąską, stożkową do owalnej koronę. Igły są zielone, sztywne i kłujące. Mają długość do 15 mm i są ustawione po trzy w okółkach prostopadle do gałązki. Kora na młodych pędach jest czerwonawobrunatna, później szarobrunatna, łuszcząca się długimi pasmami. Mocno rozbudowane korzenie o łącznej długości ponad kilometra (u dorosłego osobnika) nie są głęboko zagłębione. Krzew tworzy mikoryzę z ok. 140 gatunkami grzybów.

Kwiaty jałowca - charakterystyka

Krzew jest zwykle dwupienny. W wieku do kilkunastu lat ponad dwa razy więcej jest egzemplarzy męskich, później ta proporcja się wyrównuje. Dopiero w podeszłym wieku ponownie spada udział osobników żeńskich. Kwiatostany męskie mają długość do 8 mm i składają się z kilku okółków pręcików. Kwiatostany żeńskie są kuliste, zielone i mają średnicę ok. 2 mm. Po zapyleniu osiągają w stanie dojrzałym 5 do 10 mm. Szyszkojagoda nie drewnieje, ale pozostaje mięsista. Przybiera kolor czarny z niebieskim nalotem.

Odmiany jałowca pospolitego

Jałowiec pospolity jest gatunkiem bardzo zmiennym. Wiele odmian jałowca występuje w obrębie gatunku, a do tego dochodzi szereg odmian uprawnych. Różnią się kolorem igieł oraz pokrojem. Istnieją odmiany piramidalne, kolumnowe, płożące i zwisające.