Jałowiec płożący

Jest to krzew z rodziny cyprysowatych, tej samej, do której należą żywotniki i cyprysiki. W warunkach naturalnych rośnie w Kanadzie i w północnych stanach USA, gdzie spotyka się go na piaszczystych brzegach jezior i rzek oraz na zboczach wzgórz i gór. Do uprawy został wprowadzony w 1840 roku.

Jałowiec płożący - piękny, niski krzew

Jałowiec płożący jest zimozielonym, niskim krzewem. Dorasta do 1 m wysokości, płożące się gałęzie tworzą gęsty dywan o średnicy kilku metrów. Gładka, brązowa kora łuszczy się na cienkich gałęziach wąskimi paskami, a na grubszych szerokimi płatami. Liście tworzone w dwóch rodzajach są latem zielone, a zimą przebarwiające się na kolor czerwonawopurpurowy. Liście wierzchołkowe na gałązkach są całobrzegie, mają 4 do 8 mm długości. Liście łuskowate mają 1,5 do 2 mm długości i rozszerzają się często jednej trzeciej swojej długości. Mają zaokrąglone albo ostre końce.

Dekoracyjne owoce jałowca

Jałowiec płożący jest gatunkiem dwupiennym, co oznacza, że kwiaty żeńskie i męskie rozwijają się na różnych egzemplarzach krzewu. Z żeńskich kwiatów powstaje szyszkojagoda, która dojrzewa zwykle dopiero w drugim roku. Owce wyrastają na wygiętych szypułkach, są kuliste do jajowatych i mają średnicę 5 do 7 mm. Dojrzałe mają kolor niebieskoszary do brunatnoniebieskiego. Miękkie i żywiczne szyszkojagody zawierają jedno do trzech nasion.

Zastosowanie jałowca w ogrodzie

Mrozoodporny i wiecznie zielony jałowiec płożący doskonale pełni rolę rośliny okrywowej. W pewnych warunkach może zastąpić trawnik. Nadaje się do ogrodów skalnych oraz obsadzania murków. Może być uprawiany w pojemnikach na balkonie i tarasie. Ogrodnicy-amatorzy mają do wyboru liczne odmiany, które różnią się głównie kolorem liści – mogą być one niebieskoszare, stalowe, niebieskozielone, szarozielone albo ciemnozielone z żółtymi końcami.