Hibiskus bagienny

Ketmia bagienna nazywana hibiskusem należy do rodziny ślazowatych. Jej ojczyzną są południowo-wschodnie regiony Ameryki Północnej, gdzie zasiedla tereny bagniste. Oficjalną nazwę nadał roślinie Karol Linneusz w 1753 r. Trzy podgatunki ketmii bagiennej były kiedyś opisywane jako samodzielne gatunki botaniczne.

Hibiskus bagienny - zimoodporny i ozdobny

Jest to zimoodporna, wieloletnia roślina zielna. Osiąga wysokość do ponad 2 m. Nadziemna część rośliny obumiera przed zimą, aby na wiosnę rozwinąć z korzeni nowe pędy. Liście są szarozielone, niepodzielone, mają długość 15 do 20 cm i szerokość 5 do 7 cm. Na górnej stronie są delikatnie owłosione, dolna strona liści jest gładka.

Kwiaty hibiskusa - charakterystyka

Pośród różnych cech charakterystycznych dla gatunku hibiskusa bagiennego, kwiaty stanowią najbardziej wyraźny argument, pozwalający na poprawne oznaczenie rośliny. Sama wielkość kwiatów sprawia, że hibiskus bagienny trudno pomylić z innym gatunkiem. Osiągają średnicę ok. 15 cm, ale wiele odmian hodowlanych hibiskusa ma kwiaty nawet do 30 cm. Rozkwitają w drugiej połowie lata i wczesną jesienią. Mają kolor biały, kremowy albo różowy, w środku znajduje się ciemniejsze „oczko”, w kolorze różowym do ciemnokarminowego. Pojedynczy kwiat żyje krótko, ale wciąż rozwijają się nowe. Owady, które w ojczystych amerykańskich stronach zapylają ogromne kwiaty, u nas w Europie nie występują. Hodowcy nie wykluczają możliwości samozypylenia, jednak sztuczne zapylenie zaraz po rozwinięciu kwiatu daje pewne pochodzenie nasion.

Odmiany hibiskusa bagiennego do ogrodu

Wyhodowano wiele odmian hibiskusa bagiennego; celem były zarówno duże kwiaty, jak i stosunkowo niewielki wzrost. Niektóre odmiany odporne na mróz są też hybrydami Hibiscus moscheutos z H. coccineus, H. laevis, H. militaris i innymi.