Hiacynt wschodni

Ten gatunek rośliny z rodziny szparagowatych jest typowym przedstawicielem botanicznego rodzaju i zarazem przodkiem znanych dzisiaj, ozdobnych i pachnących odmian hiacynta. Pochodzi z obszarów południowej Turcji i zachodniej Syrii do północy Izraela. Na Wschodzie hiacynt znany jest od starożytności, w Europie Centralnej zaś dopiero od około 1560 roku.

Jak wyglądają hiacynty wschodnie?

Mówiąc o hiacyncie mamy zwykle na myśli właśnie hiacynta wschodniego, który zyskał ogromną sławę. To ten gatunek natchnął ogrodników-selekcjonerów do stworzenia odmian, które przewyższyły urodą kwiaty dziko rosnące. W ciągu wieków powstały ich tysiące, część odmian szybko popadła w zapomnienie, ale kilkaset z nich stanowi prawdziwy skarb.Cebule hiacynta wschodniego bywają kuliste, jajowate, wąsko albo szeroko stożkowe, o średnicy 3-8 cm. Pokryte są łuskami różnej barwy, od białej do ciemnopurpurowej, w zależności od odmiany. Liście odziomkowe są równowąskie, ciemnozielone, w liczbie 4 do 5.

Przeczytaj, jak hodować hiacynty w doniczkach w mieszkaniu - TUTAJ.

Piękne kwiaty rozwijające się w kwietniu i maju

W kwietniu albo maju wyrasta z cebuli bezlistna łodyga, czyli tzw. głąbik, zakończona kwiatostanem. Aromatyczne, dzwonkowate kwiatki zebrane są w wyprostowane grono. Gatunek botaniczny ma kwiaty niebieskie, natomiast odmiany hodowlane mogą być białe, różowe, fioletowe, niebieskie, liliowe – zarówno pojedyncze, jak i pełne. W gronie jest 10-30 kwiatów, czasem więcej. Kwiaty utrzymują się przez jeden-dwa tygodnie.

Zastosowanie hiacyntów w ogrodzie

Hiacynty doskonale nadają się na rabaty i obwódki, mogą być też uprawiane w doniczkach i pojemnikach. Ponieważ po przekwitnieniu tracą swoją urodę, dobrze jest komponować hiacynty z innymi roślinami jednorocznymi albo bylinami, które miejsce barwnych zwiastunów wiosny.