Dipladenia (Mandevilla sanderi)

Jak wygląda dipladenia (mandevilla)?

Mandevilla sanderi jest krzewiastym pnączem z rodziny toinowatych, a więc łączy ją pokrewieństwo z naszym barwinkiem pospolitym albo również znaną trojeścią amerykańską. Nazwa rośliny, mimo tajemniczego brzmienia, ma bardzo proste wyjaśnienie: nazwa rodzajowa upamiętnia Henriego Mandeville’a, brytyjskiego dyplomatę w Argentynie, natomiast epitet gatunkowy sanderi odnosi się do botanika i kolekcjonera roślin Henry’ego Sandera. Używana czasem nazwa „dipladenia” jest nieprawidłowa; taką pierwszą botaniczną nazwę (Dipladenia sanderi Hemsl.) nadano roślinie w 1896 roku, jednak po dokładniejszych badaniach włączono ją w 1933 roku do rodzaju Mandevilla. Jest gatunkiem endemicznym w stanie Rio de Janeiro w Brazylii.

Dipladenia jest lekko trująca!

Mandevilla sanderi jest krzewem o naturalnie rozgałęzionym pokroju. Osiąga wysokość 2 do 3 m, a ciepłym klimacie nawet 4,5 m. Wytwarza długie, zdrewniałe pędy, które pną się po podporach. Charakteryzuje się długimi międzywęźlami i małymi, eliptycznymi liśćmi. Są ciemnozielone, z połyskiem i ułożone naprzeciwlegle. Liście o bardzo ozdobnym wyglądzie mają długość 5-6 cm. Ze zranionych liści i łodyg wypływa biały mleczny sok. Jest gorzki w smaku i lekko trujący.

Kwitnienie od maja do października

Główną atrakcję mandevilli sanderi stanowią kwiaty, które rozwijają się od maja do października. Wyrastają na szypułkach w kątach liści zebrane po 2-3 sztuki. Pięciopłatkowe duże lejki kwiatów mogą mieć średnice do 8 cm i kolor - w zależności od odmiany - biały, różowy, czerwony, fioletowy albo żółty. Po przekwitnieniu tworzą się torebki z podłużnymi, owłosionymi nasionami. Aby roślina bujniej kwitła, należy usuwać owoce, aby oszczędzić jej niepotrzebnego wydatku energii.

Jedną z odmian dipladenii jest Sundaville - przeczytaj poradę o jego uprawie TUTAJ.