Magnolia 'Susan' – jak uprawiać tę odmianę kwitnącego krzewu?

Znanych jest blisko 300 gatunków drzew i krzewów należących do rodziny magnoliowatych. Poza tym istnieją liczne hybrydy wyhodowane przez ogrodników. Zostały wyselekcjonowane według pożądanych cech, jak pokrój rośliny, wielkość i kolor kwiatów. Dostępnych jest dzisiaj ponad 100 różnych odmian magnolii, a wśród nich naprawdę mocne i odporne na znaczne spadki temperatury.

Magnolia ‘Susan’ i podobne do niej odmiany

Jedną z magnolii jest magnolia purpurowa (Magnolia liliiflora), pochodząca pierwotnie z Chin, ale od dawna uprawiana również w Japonii. Do Europy dotarła pod koniec XVIII wieku. Jest krzewem dorastającym do 3 m wysokości. Podobne do tulipana kwiaty rozwijają się prawie równocześnie z liśćmi w maju. Są purpurowe na zewnątrz i białe w środku. Obok dzikiej formy magnolii purpurowej istnieje kilka znaczących w ogrodnictwie odmian, wśród nich najważniejsza jest Magnolia liliiflora 'Nigra'. Liście ma jasnozielone, owalne o długości do 15 cm. Kwiaty są rubinowoczerwone na zewnątrz i białe od środka, 10-15 cm długości. Rozwijają się przed liśćmi w kwietniu-maju.  

Innym gatunkiem jest magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata). Jest to wolno rosnący krzew osiągający ok. 3 m wysokości. Jest mocno rozgałęziona i ma ciemnozielone wąskie liście (ok. 5 cm x 10 cm), które rozwijają się później niż kwiaty. Białe, pachnące kwiaty przypominają kształtem gwiazdę. Ważną odmianą magnolii gwiaździstej jest Magnolia stellata 'Rosea'. Kwiaty ma pachnące, lekko różowe, szeroko otwarte, o licznych wąskich płatkach. Zakwita bardzo wcześnie, już w kwietniu.

Magnolia ‘Susan’: jest to wolno rosnący krzew o wysokości i szerokości 2,5 m do 4 m.

Tworzenie nowych mieszańców (hybryd) poprzez krzyżowanie odmian i gatunków ma zawsze na celu utrwalenie najcenniejszych cech dwóch roślin macierzystych. W latach 1955-1956 amerykański ogrodnik William Kosar i genetyk Francisde Vos pracowali w US National Arboretum w Waszyngtonie nad wyhodowaniem magnolii niskiej i odpornej na mróz. W wyniku ich prac powstała hybryda Magnolia liliiflora 'Nigra' x Magnolia stellata 'Rosea'.

Ta hybryda magnolii otrzymała w 1993 r. honorowe wyróżnienie AGM (Award of Garden Merit) przyznawane przez Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS). Odmiany tej hybrydy stworzyły serię „the Little Girls”, do której należą ‘Ann’, ‘Betty’, ‘Jane’, ‘Judy’, ‘Pinkie’, ‘Randy’, ‘Ricki’ i ‘Susan’.

Z tej właśnie serii pochodzi znana i bardzo lubiana odmiana Magnolia ‘Susan’. Zakwita ona 2-4 tygodnie później, niż Magnolia stellata i Magnolia x soulangeana, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia kwiatów przez późne wiosenne przymrozki. Jest to wolno rosnący krzew o wysokości i szerokości 2,5 m do 4 m. Korona początkowo piramidalna staje się z czasem okrągła i gęsta. Żyje do 50 lat. Liście magnolii ‘Susan′ są odwrotnie jajowate albo eliptyczne o długości 6-10 cm i szerokości 3-5 cm, ciemnozielone. Jesienią przebarwiają się na żółtawobrązowy kolor. Dzwonkowate kwiaty są ustawione pionowo. Płatki (w liczbie sześć) na zewnątrz purpurowe, wewnątrz i na końcach są jaśniejsze. Dorastają do 12 cm długości i 3,5-4,5 cm szerokości. Magnolia ’Susan’ kwitnie obficie w kwietniu i maju tworząc w grodzie niezwykły efekt.  

Stanowisko do uprawy magnolii ‘Susan′ w ogrodzie

Optymalnym miejscem do posadzenia magnolii ‘Susan’ jest miejsce w ogrodzie dobrze nasłonecznione, osłonięte od północnych i wschodnich wiatrów. Jest stosunkowo cienioznośna. Lubi glebę próchniczną, świeżą i przepuszczalną. Powinna ona z jednej strony dobrze chłonąć wodę, a z drugiej – zapobiegać powstawaniu zastoju. W okresie suszy wymaga podlewania, w przeciwnym razie może zareagować zrzuceniem liści. Odczyn gleby powinien być lekko kwaśny.

Optymalnym miejscem do posadzenia magnolii ‘Susan’ jest miejsce nasłonecznione, osłonięte od północnych i wschodnich wiatrów.

Magnolia posiada płaski system korzeniowy. Z tego względu ważna jest dla zdrowego wzrostu równomierna wilgotność podłoża. Latem wierzchnia warstwa nie może się też zbytnio nagrzewać. W naturze funkcję izolatora pełni warstwa opadłych liści albo roślinność okrywowa. W ogrodzie zaleca się wyłożenie gleby nad bryłą korzeniową warstwą ściółki albo torfu. Pomoże to utrzymać odpowiednią wilgotność i temperaturę gleby. Jest szczególnie ważne w przypadku młodych magnolii. Starsze same ocieniają korzenie dachem własnej korony.

Jak i kiedy sadzić magnolię z odmiany ‘Susan′?

Sadząc magnolię trzeba zwrócić uwagę, aby już na początku stworzyć młodej roślinie jak najkorzystniejsze warunki (dokładne wskazówki na temat sadzenia magnolii znajdują się tutaj). Dołek do sadzenia powinien mieć głębokość co najmniej 60 cm. Jeśli gleba w ogrodzie jest mało przepuszczalna, trzeba na dnie dołka ułożyć warstwę drenażową. Dołek wypełnia się mieszaniną kompostu, torfu i piasku. Korzenie magnolii łatwo ulegają uszkodzeniu, dlatego dobrze jest kupować sadzonki z zakrytym systemem korzeniowym. Nie wolno sadzić magnolii głębiej, niż wskazuje na to pierwotny poziom gleby na sadzonce.

Pielęgnacja i uprawa magnolii ‘Susan′ - wskazówki

Po posadzeniu gleba musi być koniecznie utrzymywana w stałej, równomiernej wilgotności. W roku sadzenia magnolia nie wymaga dodatkowego nawożenia. W drugim roku można powoli rozpocząć zasilanie dojrzałym kompostem, nawozem dla różaneczników albo innym organiczno-mineralnym nawozem dla krzewów kwitnących.

Chociaż magnolia ‘Susan’ posiada klasę 6a mrozoodporności (niższa klasa obowiązuje tylko w północno-wschodnich rejonach Polski), to młode rośliny trzeba jednak przed zimą zabezpieczyć. Obsypuje się je trocinami lub korą, a całą roślinę osłania słomą lub gałęziami.

Przycinania magnolii nie prowadzi się. Wystarczy usunięcie na wiosnę suchych albo przemarzniętych pędów. Więcej instrukcji na temat uprawy, przycinania i pielęgnacji magnolii znajdziesz tutaj.