Lucerna siewna

Lucerna siewna jest byliną z rodziny bobowatych (motylkowatych), która była ważną rośliną pastewną już w starożytnej Persji. Według przekazów trafiła lucerna siewna w 470 roku p.n.e. do Grecji, później do Włoch, a pod koniec XVII do Niemiec i dalej do Europy Środkowej. W obu Amerykach, w Australii i w innych regionach świata jest kenofitem. Łacińska nazwa rodzajowa Medicago pochodzi od greckich słów μηδική (πόα) = medyjska (trawa), jako że roślinę sprowadzono do Grecji właśnie z Medii (zachodnia część obecnego Iranu). Polska (ale również używana w innych językach) nazwa „lucerna” pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego słowa lucere (świecić), co wynika z jej błyszczących nasion.

Jak wygląda lucerna siewna? Kiedy kwitnie?

Lucerna siewna rośnie jako bylina (wieloletnia roślina zielna) i osiąga wysokość 50 do 100 (150) cm. Wznoszące się albo wyprostowane łodygi są często rozgałęzione. System korzeniowy jest mocno rozbudowany, korzeń główny z rozgałęzieniami przenika w głąb gleby do 10 m. Ze względu na symbiozę z bakteriami brodawkowatymi, które wiążą azot atmosferyczny, lucerna sama zaspokaja swoje potrzeby pokarmowe niezależnie od zasobów azotu w glebie. Liście są złożone, trzylistkowe, przy czym środkowy listek ma ogonek dłuższy od innych, co odróżnia lucernę od koniczyny z jednakowej długości ogonkami liściowymi. Listki są elipsoidalne, odwrotniejajowate albo podłużnie eliptyczne z ząbkowaną górną krawędzią.

Okres kwitnienia trwa od czerwca do września. Kwiaty są zebrane w główkowate, groniaste kwiatostany. Są zygomorficzne (z jedną płaszczyzną symetrii), obupłciowe, pięciopłatkowe. Mają długość 8 do 11 mm, w zależności od odmiany mogą być niebieskie, fioletowe, a nawet białe lub nakrapiane. Jeden kwiatostan zawiera 12 do 26 kwiatów na krótkich szypułkach. Owocem jest brunatny strąk z drobnymi, owalnymi nasionami.