Lipa srebrzysta (węgierska)

Lipa srebrzysta jest gatunkiem długowiecznego drzewa z rodziny ślazowatych. Liczba gatunków w obrębie botanicznego rodzaju Tilia wynosi 46 (wg The Plant List). Nazwa rodzajowa wywodzi się z łacińskiego tilius – rzymskiej nazwy drzewa. Tilia jest adaptacją greckiego πτελέᾱ (ptelea) – „wiąz”, co nawiązuje do podobieństwa obu drzew, a zwłaszcza ich liści. Z kolei indoeuropejskie ptel-ei̯ā oznacza „szeroki”, albo może „szeroki liść”. Epitet gatunkowy tomentosa znaczy po łacinie tyle, co „pokryty włoskami”. Lipa srebrzysta jest zadomowiona w Europie Południowej i w Azji Mniejszej, gdzie jest gatunkiem lasotwórczym.

Jak wygląda lipa srebrzysta?

Lipa srebrzysta jest długowiecznym zrzucającym liście drzewem, którego wysokość może sięgać 25 do 30 m. Korona jest bardzo gęsta, u młodych drzew regularnie zaokrąglona, u starszych mocno rozwinięta wzwyż i w szerz. Szczególnie drzewa rosnące na otwartej przestrzeni wyglądają bardzo malowniczo. Pień jest prosty. Mocno osadzone gałęzie wznoszą się ku górze i są tylko lekko wygięte na boki albo do tyłu. Kora młodych lip jest zielonawoszara i dosyć gładka, z wiekiem rozwija się na niej płaski wzór smug i bruzd. Naprzemianlegle ustawione na gałęziach liście mają ogonki o długości 2 do 3,5 cm. Blaszka liściowa jest prosta, ostro zakończona, niesymetrycznie sercowata. Krawędź liścia jest piłkowana albo ząbkowana. Górna strona jest ciemnozielona, matowa, natomiast dolna jest znacznie jaśniejsza, prawie srebrzysta ze względu na jej białe, filcowate owłosienie – stąd polski epitet gatunkowy.

Lipa srebrzysta – kwiaty i owoce

Okres kwitnienia lipy srebrzystej przypada na lipiec. Sześć do dziewięciu kwiatów tworzy zwisający kwiatostan w formie baldachogrona o długości 7-10 cm. Posiada charakterystyczną podłużną podsadkę (liść). Kwiaty są żółte, bardzo pachnące, obupłciowe, promieniste i pięciopłatkowe. Owocami są kuliste orzeszki o średnicy 8-11 mm, z mało wyraźnymi żeberkami i filcowatym owłosieniem.