Glicynia japońska

To ozdobne pnącze z rodziny bobowatych (motylkowatych) zostało pod koniec XIX wieku przywiezione z Japonii do USA, gdzie szybko stało się ulubioną rośliną ogrodową i parkową. Glicynia japońska jest jednym z 6-10 gatunków botanicznego rodzaju i bywa również nazywana glicynią kwiecistą albo wisterią japońską. Ciekawe jest pochodzenie nazwy botanicznej rośliny. Została nadana w 1818 roku przez angielskiego botanika Thomasa Nuttall’a na cześć amerykańskiego lekarza Caspara Wistar’a. Zamiar był szlachetny, ale wykonanie trochę niechlujne. Nazwa powinna brzmieć „Wistaria”, kiedy jednak raz została wprowadzona do międzynarodowej nomenklatury jako „Wisteria”, to pozostaje jakby w kamieniu wykuta. Wszyscy wiedzą, że jest błąd, ale skoro tak została zakodowana, to oficjalnie nazywa się Wisteria floribunda. Przynajmniej druga część nazwy „wielokwiatowa, kwiecista” się zgadza.

Glicynia japońska - piękne pnącze do ogrodu

Glicynia japońska jest zdrewniałym pnączem, którego łodygi mogą dorastać do 30 m długości. Roślina osiąga często wiek ponad 50 lat. Liście są ciemnozielone, połyskujące, nieparzyście podzielone. Ich długość wynosi 10 do 30 cm i składają się 9 do 13 listków.

Wisteria kwiecista, czyli glicynia

Kwitnienie wisterii (glicynii) kwiecistej jest chyba najbardziej efektowne ze wszystkich gatunków tej rośliny. Kwiaty tworzą długie zwisające grona sięgające 0,3 do 0,6 m. Pojedyncze kwiaty motylkowe są – w zależności od odmiany – białe, niebieskie albo fioletowe. Są pachnące i ozdobne, mają od 1,5 do 2 cm długości.

Nasiona

Po kwitnieniu tworzą się liczne szaro owłosione, długie i spłaszczone strąki, podobne do fasoli. Nasiona dojrzewają latem i pozostają na gałęziach do wiosny. Mają długość 10-15 cm. Mocno nasłonecznione otwierają się, rozrzucając nasiona na dużą odległość.