Gipsówka dachówkowata

Nazwa i pochodzenie

Gipsówka dachówkowata, albo bardziej poprawnie łyszczec dachówkowaty, jest wieloletnią rośliną zielną z rodziny goździkowatych. Botaniczna nazwa gatunkowa Gypsophila wywodzi się od greckich słów gypsos = „gips” i philos = „przyjaciel”, i nawiązuje do zamiłowania rośliny do gleby o wysokim pH (7,0 do 7,5). Epitet gatunkowy oznacza podobieństwo tej gipsówki do rodzaju Aretia (naradka). Ojczyzną tego gatunku łyszczca są góry Kaukazu, północny Iran i Turkmenia, gdzie rośnie na wysokości od 900 do 2000 m.

Jak wygląda gipsówka dachówkowata?

Gipsówka dachówkowata tworzy poduszkowate kępy o średnicy 75 do 200 cm i wysokości zaledwie 5-8 cm. Są niezwykle gęste i bardzo zbite, przypominające z daleka kamień pokryty porostami, osiągające czasem masę do 150 kg. Kępy składają się z całego systemu mocno splecionych zdrewniałych pędów, które stopniowo stają się coraz cieńsze i na powierzchni kończą się drobnymi, mocno ulistnionymi łodyżkami. Liście są drobne i bardzo liczne, o długości 1-2 cm, dachówkowato nachodzące jeden na drugi. Są podłużne, tępo zakończone, mięsiste, szarozielone.

Łyszczec dachówkowaty - kwiaty w formie gwiazdy

W czerwcu i lipcu pojawiają się małe, pięciopłatkowe, białe kwiaty w formie gwiazdy. Rozwijają się na końcach tegorocznych pędów, zwykle pojedynczo, rzadko po 3-4 sztuki. Mają średnicę 0,5 do 1,5 cm, na krótkich szypułkach 0,1-0,3 cm, prawie siedzące. Płatki kwiatów o długości 0,3 do 0,7 cm są całobrzegie, czasem pokarbowane.

Zastosowanie gipsówki

Gipsówka dachówkowata doskonale nadaje się do ogrodów skalnych i alpejskich oraz jako roślina okrywowa. Jest łatwa w uprawie i bardzo odporna na suszę. Wytrzymuje mrozy do -29°C. W europejskich ogrodach pojawiła się w uprawie od 1935 roku (w Rosji już w 1908 r.).