Winobluszcz trójklapowy

Skąd pochodzi winobluszcz?

Winobluszcz trójklapowy jest pnączem z rodziny winoroślowatych, blisko spokrewnionym ze swoim pięciolistkowym kuzynem. To „dzikie wino” pochodzi z Azji Wschodniej, a jego ojczyzna leży w Chinach, Korei oraz na niektórych wyspach japońskich. Rośnie tam zwykle w górskich lasach na słonecznych, skalistych polanach. Bawarscy botanicy Philipp von Siebold oraz Joseph Zuccarini opisali gatunek, który około 1867 roku trafił po raz pierwszy do Holandii. Epitet gatunkowy tricuspidata wywodzi się od łacińskich słów tri = „trzy” i cuspidatus = „zaostrzony”.

Jak wygląda winobluszcz trójklapowy?

Winobluszcz trójklapowy wytwarza wąsy czepne z przylgami, które umożliwiają mu wspinanie się na pionowe ściany, nawet bardzo gładkie, na wysokość 12 do 15 m, a czasem nawet do 20 m. W kontakcie z murem albo korą drzew roślina zakotwicza się wykorzystując najmniejsze rysy i pory. Po ukorzenieniu wykazuje przyrosty roczne 50 do 150 cm w ciągu roku. Liście tego winobluszczu są ustawione naprzemianlegle i wykazują dużą zmienność formy. Młode liście na wierzchołkach pędów są najpierw jajowate, tylko lekko klapowane i na końcach zaostrzone. Na starszych odcinkach pędów stają się znacząco większe, wyraźnie klapowane z charakterystycznymi trzema ostrymi końcami – na co wskazuje właśnie nazwa tricuspidata. Starsze liście są długoogonkowe i mogą mieć długość i szerokość do 15 cm. Jesienią przed opadem liści przebarwiają się na jaskrawy kolor żółtopomarańczowy, karminowy albo szkarłatny.

Kwiaty i owoce winobluszczu trójklapowego

Kwiaty winobluszczu trójklapowego są obupłciowe, żółtozielone i naprawdę niepozorne. Otwierają się od czerwca tworząc niewielkie płaskie baldachogrona. Są chętnie odwiedzane przez owady. Owocami są granatowe jagody o średnicy do 8 mm dojrzewające we wrześniu i październiku. Niejadalne dla ludzi, dla ptaków stanowią cenną karmę.