Pokrzyk wilcza jagoda

Pokrzyk wilcza jagoda jest wieloletnią rośliną zielną z rodziny psiankowatych. Jak większość przedstawicieli tej rodziny, jest w całości silnie trująca. Naturalny obszar występowania rozciąga się od Skandynawii, zachodniej i południowej Europy przez Bałkany i Azję Mniejszą do Afryki Północnej i Iranu. Naukowa nazwa rodzajowa Atropa pochodzi z mitologii greckiej. Atropos była jedną z trzech bogiń losu, najstarszą z sióstr, która przecinała nić życia każdego człowieka. Pochodzenie epitetu gatunkowego belladonna nie jest do końca jasne. Często łączy się go z włoskim belladonna = piękna kobieta, jako że sok tej rośliny ma działanie powiększające źrenice i był kiedyś wykorzystywany do celów upiększających.

Jak wygląda pokrzyk wilcza jagoda?

Pokrzyk wilcza jagoda rośnie jako bylina, osiągając zwykle wysokość 50 do 150 cm. Jeśli warunki stanowiskowe są szczególnie korzystne, może dorosnąć nawet do dwóch metrów. Jako organ spichrzowy służy tej roślinie zgrubiały korzeń palowy, który w następnych latach tworzy grube i rozgałęzione kłącze z dużą liczbą korzeni bocznych. Bogato rozgałęziona wilcza jagoda wykazuje mocny pokrój. Tępo kanciaste, często czerwonawo przebarwione łodygi wyrastają pionowo i wykazują lekkie owłosienie. Krzaczasty wygląd wynika ze sposobu rozgałęziania się byliny: pierwsza gałąź tworzy się zwykle na wysokości metra, następnie pęd rozdziela się na trzy wzniesione pędy, które znowu rozdzielają się widlasto. Liście owalne do eliptycznych mają długość do 15 cm i szerokość ok. 8 cm. Są zwykle całobrzegie. Górna strona liścia ma zielonobrązowawe zabarwienie, dolna jest zielonoszarawa z wyraźnym żyłkowaniem.

Kwiaty i owoce wilczej jagody

Obupłciowe kwiaty pokrzyku wilczej jagody rozwijają się pojedynczo, rzadziej po dwa albo trzy w kątach rozgałęzień i liści. Są wzniesione, z dzwonkowatą koroną w korze brudnofioletowym u góry i brązowożółtym na dole. Ich długość wynosi ok. 3 cm. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Niedojrzałe jagody są zielone, z czasem stają się czarne (zawierają antocyjan). Budowa owocu przypomina pomidory, tylko o średnicy 10-15 mm. Kuliste „pomidorki” mają czarną, połyskującą powierzchnię. Miąższ jest słodki, zabarwiony na niebieskoczerwony kolor.