Fasola szparagowa
Phaseolus vulgaris L.
Fasola szparagowa to odmiana fasoli zwykłej
Fasola szparagowa jest grupą odmian fasoli zwykłej (Phaseolus vulgaris). W odróżnieniu od innych odmian uprawianych głownie dla nasion, strąki fasoli szparagowej są wykorzystywane do celów spożywczych w całości. Pod względem botanicznym fasola należy do rodziny bobowatych (motylkowych). Fasola zwykła występuje wyłącznie w uprawie. Najstarsze znaleziska w Peru i Chile wskazują, że uprawiano tę roślinę już 6000-7000 lat temu. W czasach prekolumbijskich fasola była jednym z podstawowych źródeł pożywienia tamtejszych Indian. Za pośrednictwem portugalskich handlarzy niewolników trafiła fasola przez Afrykę do Europy w XVI wieku.
Jak wygląda fasola szparagowa?
Fasola zwykła uprawiana na strąki, tzw. fasola szparagowa, jest jednoroczną rośliną zielną. Łodyga jest słabo rozgałęziona o wysokości zależnej od odmiany. Odmiany karłowe dorastają do 20-60 cm, natomiast tyczne mogą osiągać 2-3 m, owijając się dookoła podpór (w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara – patrząc z góry). Liście są trójlistkowe, jasno- albo ciemnozielone, w zależności od odmiany. Korzeń palowy sięga na głębokość ok. metra, jest mocno rozgałęziony w górnej warstwie. Jak wszystkie rośliny motylkowe, fasola tworzy symbiozę z bakteriami brodawkowatymi, korzystając dzięki nim z azotu atmosferycznego.
Strąki fasoli szparagowej
Kwiaty są zebrane w grona po kilka sztuk. Mogą być białe, liliowe, fioletowe albo czerwone. Kwiaty motylkowe, z jedną płaszczyzną symetrii, mają do 2 cm długości. Zwykle następuje samozapylenie, chociaż możliwe jest też zapylenie obce. Odmiany europejskie fasoli wykazują obojętny fotoperiodyzm, to znaczy kwitną niezależnie od długości dnia i nocy, byle ilość ciepła była dla nich wystarczająca. Owocami są wydłużone strąki. Kolor fasoli szparagowej jest zielony, żółty albo fioletowy.
Komentarze