Miechunka – dekoracyjne i jadalne gatunki. Vademecum uprawy

Znanych jest ponad 70 gatunków miechunki, z których większość uznaje za swoją ojczyznę kontynent amerykański. Nazwa botaniczna Physalis jest udokumentowana w dziełach Dioscuridesa (I wiek n.e.) i pochodzi od greckiego słowa physa – bańka, pęcherz. Spotykane u nas poza ogrodami przedstawicielki tego botanicznego rodzaju znalazły się tam w formie zdziczałej. Pośród uprawianych gatunków miechunki są nie tylko rośliny ozdobne, ale i ze smacznymi, zdrowymi jagodami. Poniżej najbardziej znane. 

Najpopularniejsze gatunki miechunki

1. Miechunka rozdęta (Physalis alkekengi)

Dojrzewające jagody otaczają rozrośnięte kielichy kwiatowe, zwisając z łodygi jak egzotyczne lampiony. Te małe latarenki są zwykle zabarwione intensywnie na pomarańczowoczerwono, co gwarantuje mocne akcenty barwne w ogrodzie. Za osłonkami znajdują się szkarłatne jagody, która na Wschodzie są używane jako środek przeciwskurczowy, moczopędny i łagodzący. Jednak co do jadalności owoców miechunki rozdętej zdania są podzielone i w niektórych publikacjach jest zaliczana do lekko trujących. Z tego względu odradza się spożywanie tych jagód. Oryginalny wygląd lampionowych kwiatów jest doceniany we florystyce, służą one do komponowania suchych bukietów.

2. Miechunka peruwiańska (Physalis peruviana L.)

Cała roślina przypomina znajomą miechunkę rozdętą – obie należą wszak do tego samego botanicznego rodzaju. Kwiaty ma bladożółte, niepozorne. Warte uwagi są natomiast owoce, tkwiące w kielichu podobnym do pergaminowego lampionu. Pomarańczowa jagoda, w przekroju podobna do koktajlowego pomidorka, jest jadalna, smaczna i zawiera wiele zdrowych składników. Szczególnie bogata jest w witaminę C, B1, prowitaminę A oraz żelazo. Należy pamiętać, że jadalna jest tylko dojrzała jagoda; pozostałe części rośliny, podobnie jak niedojrzałe owoce, są trujące.

3. Miechunka pomidorowa (Physalis philadelphica Lam.)

Należy do popularnych warzyw w Meksyku. Miłośnikom meksykańskiej kuchni daje możliwość wyhodowania egzotycznego dodatku do wielu potraw we własnym ogrodzie. Pergaminowe otoczki-lampiony miechunki pomidorowej nie są tak efektowne, jak u rozdętej albo peruwiańskiej i nie nadają się do dekoracji.

4. Physalis pruinosa L.

Może być określona jako mniejsza siostra miechunki peruwiańskiej. Niemcy nazywają ją „ananasową jagodą”, ponieważ przypomina smakiem dojrzały, słodki ananas. Z kolei łacińska nazwa gatunkowa pochodzi od „pruina” – szron i pewnie nawiązuje do filcowato owłosionego kielicha. Wygląda jak miechunka peruwiańska, tworzy jednak mniejsze owoce, które znacznie wcześniej dojrzewają. Żółte do pomarańczowych jagody są otulone lampionami kielichów.

Jak uprawiać miechunkę w ogrodzie?

1. Stanowisko i gleba dla miechunki

Miechunka jest rośliną ciepłolubną. Do wytworzenia aromatycznych owoców i pięknego wybarwienia lampionów potrzebne jest stanowisko nasłonecznione dla tej rośliny. Nawet w jasnym półcieniu wzrost i kwitnienie roślin ulega pogorszeniu. Szczególnie odpowiednia jest południowa strona domu. Miechunka korzysta z ciepła zgromadzonego w murach, a jednocześnie ma zapewnioną osłonę od wiatru.

Co do gleby, nie ma miechunka jakichś specjalnych wymagań. Podłoże powinno być przede wszystkim próchniczne i przepuszczalne, ale zarówno wysoka zawartość wapnia, jak i kwaśny odczyn pH, nie przeszkadzają miechunce. Aby korzenie rośliny mogły się dobrze rozwijać, a w glebie nie powstawały szkodliwe zastoje wody, dobrze jest wymieszać ziemię z grubym żwirem.

2. Pielęgnacja miechunki: podlewanie i nawożenie

Miechunki wytrzymują krótkotrwałe okresy suszy. Aby roślin nie osłabiać i nie redukować kwiatów i owoców, powinno się miechunki regularnie zaopatrywać w wodę. Szczególnie na stanowiskach słonecznych, trzeba w upalne dni podlewać dwa razy dziennie.

Jeśli chodzi o zaopatrzenie w składniki pokarmowe, miechunki nie są bardziej wymagające od innych roślin owocowych. Wiosną i jesienią trzeba je zaopatrzyć dawką kompostu, a w okresie kwitnienia wesprzeć nawozem do pomidorów.

3. Sposoby rozmnażania miechunki

Miechunki można rozmnażać z nasion albo przez podział korzeni. Zebrane nasiona wysiewa się w lutym, podobnie jak inne rośliny ozdobne na rozsadę. Młode sadzonki można wysadzić do gruntu w połowie maja, kiedy przestaną już zagrażać spóźnione przymrozki. Odstęp między sadzonkami powinien być ok. 60 cm.

Alternatywą dla siewu jest podział bryły korzeniowej miechunki. Najlepiej jest wykonać zabieg jesienią, kiedy już dojrzeją nasiona. Pocięte ostrym nożem części rośliny trzeba posadzić do gruntu.