Szafran wiosenny

Nazwa i pochodzenie krokusa

Szafran wiosenny albo krokus wiosenny jest byliną z rodziny kosaćcowatych. Łączy go pokrewieństwo m.in. z tygrysówką, mieczykiem i frezją. Występuje w centralnej i południowej części Europy od południa Francji przez południowe Niemcy i Polskę do Ukrainy. Nazwa rodzajowa wywodzi się od greckiego κρόκος (krokos), co prawdopodobnie ma związek z hebrajskim karkōm i arabskim kurkum, oznaczającym szafran uprawny (Crocus sativus). Epitet gatunkowy vernus oznacza właśnie „wiosenny”.

Wygląd szafranu wiosennego

Krokus wiosenny jest bylina niesłusznie zaliczana czasem do roślin cebulowych. W rzeczywistości chodzi w tym wypadku o tzw. bulwocebule, czyli zmodyfikowaną bulwiastą łodygę, przypominająca wyglądem cebulę. Bulwocebula pełni funkcję organu spichrzowego, z którego każdej wiosny odradza się roślina. Jest to organ jednoroczny, jednak każdego roku powstają wciąż nowe bulwy. Ten proces przebiega w trzech etapach. Najpierw tworzy się pączek w łupinie bulwy macierzystej. W następnym roku powstaje z tego pączka samodzielna bulwa, podczas gdy stara obumiera. W trzecim roku młoda bulwa rozwija sama kwiat i zawiązuje nowe pączki. Z bulwocebuli wyrastają wąskie liście odziomkowe, przypominające źdźbła trawy. W okresie kwitnienia nie są jeszcze w pełni rozwinięte. Na wierzchołkach mają ostre końcówki z zagęszczonych komórek do przebijania pokrywy śnieżnej. Dorastają do 5-15 cm wysokości.

Jak wyglądają kwiaty krokusa?

Kwiaty krokusa wiosennego bywają – w zależności od odmiany - białe, różowe, purpurowe, żółte, niebieskie, a także w paski.

Zastosowanie

Szafran wiosenny daje się pięknie komponować na słonecznych rabatach razem z innymi wcześnie zakwitającymi kwiatami, jak rannik (Eranthis), śnieżyczka (Galanthus), ciemiernik (Helleborus) albo miodunka (Pulmonaria). Dywan z krokusów wygląda bardzo efektownie pod zrzucającymi liście krzewami albo po prostu na trawniku. W zasadzie powinno się sadzić krokusy grupowo, aby uzyskać maksymalny efekt kolorystyczny.