Jak zbudować drewniany taras?

Przed rozpoczęciem budowy warto odpowiedzieć sobie na dwa podstawowe pytania dotyczące tarasu: do czego ma służyć? jak ma wyglądać?

Pamiętajmy o prostych zasadach: taras powinien wtapiać się w otoczenie, być jego integralną częścią. Można stworzyć konstrukcję połączoną z domem lub taką, która będzie oddalona od niego. Zbudować zadaszenie lub z niego zrezygnować. Dobrać kształt i wielkość do potrzeb i wymagań domowników.

Najpierw wybierz gatunek i klasę drewna na taras

Drewno jest produktem naturalnym; inaczej niż w przypadku wyrobów przemysłowych, każda deska tarasowa stanowi okaz jedyny w swoim rodzaju. Istnieją kryteria subiektywne, jak kolor i usłojenie, oraz obiektywne, jak wytrzymałość i trwałość, które decydują o wyborze drewna na taras.

Trwałość drewna jest pojęciem, które określa okres zachowywania pierwotnych właściwości mechanicznych i fizycznych oraz przeciwstawiania się działaniu czynników powodujących jego rozkład. Gatunki tropikalne wykazują zwykle większą trwałość w warunkach zewnętrznych, ponieważ mają lepszą odporność na niszczące drewno grzyby. Duży wpływ na zachowanie drewna ma oczywiście położenie tarasu. W miejscu zacienionym i wilgotnym drewno jest bardziej podatne na grzyby niż w otoczeniu nasłonecznionym i dobrze wentylowanym. Dla celów praktycznych rozróżnia się pięć klas trwałości drewna:

• I klasa - bardzo trwałe, 
• II klasa -  trwałe,
• III klasa - średnio trwałe,
• IV klasa - mało trwałe,
• V klasa – nietrwałe.

Rodzime gatunki drewna do budowy tarasu

Drewno pochodzące z lasów o zrównoważonej gospodarce, opatrzone odpowiednim certyfikatem, jest z reguły tańsze i na pewno ma ekologiczne pochodzenie. Bez chemicznego zabezpieczenia odporność drewna na wpływ warunków atmosferycznych oraz szkodniki owadzie zależy w dużej mierze od gatunku drewna. Drewno na tarasie jest narażone na naprzemienne działanie słońca i deszczu, upału i mrozu. Jeśli nie chroni go zadaszenie, a wilgoć ma nieograniczony dostęp, trzeba się zdecydować na I albo II klasę trwałości.

Należy kupować wyłącznie drewno opatrzone odpowiednim certyfikatem

• Świerk i sosna – zabarwienie czerwonawożółte do jasnego żółtawego, ciemnieje z czasem. Drewno mało trwałe, umiarkowanie odporne na wpływy atmosferyczne i podatne na opanowanie przez grzyby i szkodniki. Jako wykładzina tarasowa wymaga impregnacji. Ze względu na możliwe drzazgi mało odpowiednie do chodzenia boso.
• Modrzew – klasa trwałości III-IV (drewno średnio trwałe). Ma niewielką skłonność do pękania i powstawania rys. nawet bez dodatkowych zabiegów jest odporne na wpływy zewnętrzne. Nie jest atakowane przez owady. Modrzewiowe drewno ma kolor czerwonobrązowy (twardziel) do żółtego (biel). Posiada przewody żywiczne na całym przekroju pnia, co utrudnia obróbkę.

• Dąb – drewno trwałe, szarobrązowe do czerwonawobrązowego, ciemnieje. Drewno twardzielowe dębu jest odporne na wpływy atmosferyczne.
• Daglezja – drewno żółtawobrązowe do jasno czerwonawego ma umiarkowaną trwałość (III-IV), wyraźne usłojenie i ciemnieje z czasem. Drewno daglezjowe jest wytrzymałe mechanicznie i umiarkowanie odporne na warunki zewnętrzne.
• Robinia – drewno bardzo trwałe do trwałego. Biel drewna ma kolor biały do jasnożółtawego, twardziel zaś jest żółtawooliwkowa do jasnobrązowego i ciemnieje na złoty brąz. Robinia (grochodrzew) rzadko tworzy prosty i cylindryczny pień, dlatego trudno o długie elementy konstrukcyjne z tego drewna. Krótkie odcinki doskonale nadają się na wykładzinę tarasu.

Tropikalne gatunki drewna na taras

Drewno gatunków tropikalnych jest w warunkach zewnętrznych prawie niezniszczalne. Niestety, rabunkowe pozyskanie albo zakładanie plantacji i monokultur zagraża istnieniu lasów deszczowych. Jedyną alternatywą jest zrównoważona i rozsądna gospodarka zasobami drewna.

Drewno na tarasie jest narażone na naprzemienne działanie słońca i deszczu, upału i mrozu.

Z tego względu należy kupować wyłącznie drewno opatrzone odpowiednim certyfikatem, co pozwoli wyeliminować drewno wycinane nielegalnie. W razie wątpliwości można sięgnąć po drewno rodzimych gatunków. Drewno egzotycznego pochodzenia jest też trzy-cztery razy droższe od lokalnego materiału, ma jednak znacznie dłuższą trwałość.

• Garapa – kolor drewna żółtobrązowy do miodowego i złotego. Jeden z najjaśniejszych gatunków południowoamerykańskich, zapewnia indywidualny charakter tarasu. Naturalny kolor garapa jest bardzo ceniony, z tego względu zaleca się minimalną konserwację. Drewno jest wyjątkowo twarde oraz odporne n wilgoć, grzyby i szkodniki.
• Bangkirai – trwałe drewno o czerwonawobrązowym zabarwieniu. W suchym stanie jest cięższe od wody, wykazuje wysoką odporność na wpływy atmosferyczne oraz szkodniki. Nie wypacza się i jest bezsęczne. W przeciwieństwie do innych gatunków, może być stosowane jako konstrukcja nośna bezpośrednio na ziemi.

• Massaranduba – drewno ciężkie i twarde o wysokiej trwałości. Charakterystyczny dla tego jednorodnego strukturalnie drewna jest czerwonoróżowawy kolor, który z czasem przechodzi w bordowobrązowy. Bezsęczne i bardzo wytrzymałe drewno odznacza się wysoką trwałością i szczególną odpornością na szkodniki. 
• Teak – drewno tekowe ma twardziel brązowozłotą z ciemniejszymi smugami. Zawiera dużo substancji, dzięki którym nie nasiąka wodą i wykazuje wysoką odporność. Obróbka drewna jest prosta, jednak zawarta w nim krzemionka tępi szybko narzędzia.
• Ipe – drewno zaliczane do gatunków o największej naturalnej twardości. Ze względu na bardzo wysoką trwałość znajduje zastosowanie nie tylko w konstrukcji tarasów i obrzeży basenów, ale też mostów i obiektów wodnych. Drewno ipe jest szczególnie wartościowym i szlachetnym materiałem na taras.    

Taras możemy zbudować ze zwykłych desek, desek ryflowanych (desek z rowkami, które zapobiegają odkształceniom, działają antypoślizgowo i chronią powierzchnię przed gromadzeniem się wody), drewnianych podestów lub drewnianego bruku. 

Jak zbudować taras z drewna? Instrukcja

Budowa tarasu z drewna nie należy do trudnych zadań. Taras drewniany sam w sobie jest efektowny, a odpowiednio pielęgnowany - dość trwały. Oto wskazówki, jak prosto i szybko zbudować taras drewniany.

1. Najpier musimy przygotować grunt. Bardzo ważne jest bowiem odpowiednie przygotowanie podłoża. Podłoże powinno być przede wszystkim równe, twarde i stabilne. Na tym etapie usuwamy darń.

2. Układamy i betonujemy bloczki lub betonowe stopy fundamentowe. Bardzo ważne jest, aby ułożyć je w odstępach metrowych wzdłuż i wszerz konstrukcji tarasu.

3. Układamy agrowłókninę. Zapobiegnie ona zbytniemu zachwaszczeniu powierzchni pod tarasem. Wysypujemy tłuczeń. Najlepiej jeśli zrobimy z niego ok. dziesięciocentymetrową warstwę.

4. Układamy drewniane legary, a następnie podkładki oraz przykręcamy kątownice, a do kotew zagłębionych w bloczkach mocujemy kątowniki stalowe.

Chcąc utrzymać nawierzchnię w dobrym stanie, trzeba liczyć się z jej regularną konserwacją. Zazwyczaj oznacza to olejowanie przynajmniej raz w roku.

5. Kładziemy wreszcie deski. Jeżeli zależy nam na solidności nawierzchni, warto ułożyć na legarach w odległości co 0,5 m krawędziaki i dopiero po tej czynności przystąpić do układania desek.

6. Szlifujemy deski, a następnie myjemy je środkiem do ługowania drewna i spłukujemy myjką ciśnieniową. Nakładamy odpowiedni impregnat, po czym przystępujemy do olejowania. Pamiętajmy, że zabieg ten wykonujemy na starannie oczyszczonej powierzchni. Używamy specjalnego oleju do drewna, który podkreśla strukturę i jednocześnie wnika głęboko w jego powierzchnię.

Poza omówieniem konkretnych gatunków, zebraliśmy także wady i zalety posiadania tarasu z drewna! Poznasz je poniżej.

Zalety tarasu z drewna

• ładnie wygląda,
• jest ekologiczny,
• współgra z otaczającą roślinnością,
• pasuje zarówno do architektury tradycyjnej, jak i nowoczesnej,
• sprawdza się w mieście i na prowincji,
• nawierzchnię można ułożyć z dużych elementów,
• nie nagrzewa się nadmiernie podczas upałów,
• latem drewno jest przyjemnie ciepłe w dotyku.

Budowa tarasu z drewna nie należy do trudnych zadań.

Wady tarasu z drewna

• zmienia kolor pod wpływem promieni słonecznych,
• jest mniej trwały od tarasów wykonanych z innych materiałów. W celu ochrony drewna zaleca się zadaszenie tarasu,
• wymaga regularnej konserwacji. Zagrożeniem dla drewna są głównie niskie temperatury i wilgoć. Chcąc utrzymać nawierzchnię w dobrym stanie, trzeba liczyć się z jej regularną konserwacją. Zazwyczaj oznacza to olejowanie przynajmniej raz w roku. Warto zaznaczyć, że olejowanie chroni drewno także przed zmianą lub utratą koloru,
• jest nieco kłopotliwy w utrzymaniu w czystości.