Jeżyna krzewiasta

Określenie i pochodzenie

Istnieje bardzo wiele dzikich form jeżyny, które rosną często tylko w określonych obszarach. Stanowią dla botaników zagadkę i źródło sporów, czy rzeczywiście chodzi o odrębny gatunek rośliny, czy jedynie o podgatunek. Sprawę komplikuje fakt, że wszystkie gatunki jeżyny bez problemu dają się krzyżować. Z tego względu nazwę Rubus fruticosus stosuje się jako nazwę zbiorową zwłaszcza wobec jeżyn, które są kultywarami. Rodzaj botaniczny Rubus należy do licznej i znanej z wielu gatunków uprawnych rodziny różowatych.

Jak wygląda jeżyna krzewiasta?

W naszej części Europy jeżyna należy do najstarszych gatunków owocowych. Jagody były pierwotnie zbierane w lasach, a pierwsze odmiany wielkoowocowe zaczęto selekcjonować wraz z wprowadzeniem uprawy ogrodowej. Jeżyna krzewiasta jest wieloletnim krzewem o pędach wznoszących się albo płożących, o długości do 5 m. Istnieje duży wybór odmian jeżyn bezkolcowych. Liście są umieszczone naprzemianlegle, składają się z trzech do pięciu listków prostych z mniej lub bardziej piłkowanymi krawędziami.

Kwiaty i owoce

W maju pojawiają się białe albo różowe kwiaty. Są one zwykle pięciokrotne, obupłciowe, zebrane w grona na dwuletnich pędach. Owoce jeżyny, chociaż nazywane powszechnie „jagodami”, są z botanicznego punktu widzenia połączonymi w nibyowoce pestkowcami. W zależności od odmiany mogą mieć kolor ciemnofioletowy, granatowy albo prawie czarny. Dojrzewają od lipca do października.

Wymagania jeżyny krzewiastej

Jeżyna krzewiasta rośnie w naturze głównie na leśnych polanach i w miejscach nasłonecznionych. Na słonecznych stanowiskach rozwija najwięcej kwiatów, a intensywna obecność owadów w takich miejscach sprzyja zapyleniu. Gleba powinna być przepuszczalna, żyzna, wilgotna i o wartości pH między 5,5 i 6,5.