Paprotka zwyczajna

Pochodzenie paprotki

Paprotka zwyczajna jest gatunkiem zimozielonej paproci z rodziny paprotkowatych. Jest zadomowiona w większej części Europy, poza tym występuje w północnej Afryce i wschodniej Azji. W Polsce występuje w rozproszonych stanowiskach na niżu oraz w górach do piętra kosodrzewiny. Naukowa nazwa rodzajowa Polypodium pochodzi od greckich słów polus = wiele i podion = mała stopa, co nawiązuje do kłączy paprotki z wieloma korzeniami. Słodki smak kłączy tłumaczy nazwę paprotki w innych językach: duńskie „engelsød”, szwedzkie „stensöta” albo niemieckie „Engelsüß“.

Uprawa, wygląd i wzrost

Paprotka zwyczajna preferuje stanowiska półcieniste na glebie słabo kwaśnej do kwaśnej. Jako jedna z nielicznych naszych rodzimych roślin potrafi być przygodnym epifitem. To znaczy, że na co dzień trzymając się ziemi może też wyrosnąć na drzewach, pod warunkiem, że zbierze się tam pewna ilość materii organicznej (detrytus). Rozrasta się za pośrednictwem pełzających kłączy o jasnobrunatnym kolorze i pokrytych łuskami. Paprotka zwyczajna tworzy gęste kępy o wysokości ok. 40 cm. Wyrastające pojedynczo z kłączy liście są ciemnozielone, naprzemianlegle pojedynczopierzaste i zaokrąglone na końcu. Mają do 50 cm długości i między czerwcem i październikiem rozwijają na dolnej stronie okrągłe kupki zarodni. Te żółte groszki prześwitują przez skórzaste działki liści i są wyraźnie widoczne.

Zastosowanie paprotki zwyczajnej

Niewielka wysokość i dywanowy wzrost paprotki zwyczajnej predestynują tę roślinę do nasadzeń pod liściastymi drzewami i krzewami. Doskonale nadaje się też do wypełniania szczelin i półzacienionych luk w murach oraz do skalnych ogrodów. Niska paprotka dobrze komponuje się z wiosennymi kwiatami. Zielone pióropusze liści mogą być podkładką do bukietów.

ZOBACZ TEŻ>> Najpopularniejsze paprocie do domu! Poradnik uprawy