Wiąz syberyjski 

Ulmus pumila L.

Pokrój:
Wysokość:
9-16 m
Wilgotność gleby:
Odczyn gleby:
4,5-7,5 pH
Podlewanie:
Ozdobne:
kwiaty owoce
Kwitnienie:
kwiecień
Owocowanie:
czerwiec lipiec sierpień
Miejsce uprawy:
Kolekcje:

Nazwa i pochodzenie

Zdarza się, że znane wielu narodom i od wieków wykorzystywane rośliny mają mnóstwo lokalnych i tradycyjnych nazw. Wtedy właśnie można w pełni docenić upowszechnioną przez genialnego (i ekstrawaganckiego) Szweda Linneusza zasadę dwuimiennego nazewnictwa biologicznego. Okazuje się, że drzewa nazywane wiązem syberyjskim, turkiestańskim, mandżurskim, niskim, drobnolistnym albo karagaczem, to ten sam gatunek o botanicznej nazwie Ulmus pumila. Zalicza się do rodziny wiązowatych. Jego ojczyzną jest wschodnia Syberia, Chiny, Japonia, Korea, północna część Mongolii. Sprowadzony został do Kanady i Stanów Zjednoczonych.

Jak wygląda wiąz syberyjski?

Wiąz syberyjski jest drzewem dorastającym do wysokości 9 do 16 m, czasem do 21 m. Rozłożysta korona osiąga szerokość 7,5 do 12 m. Nie jest zbyt długowieczny; rośnie zwykle 40-60 lat. Średnica pnia starego drzewa dochodzi do jednego metra. W suchym klimacie na obszarze naturalnego występowania wiąz syberyjski przybiera formę krzewiastą. Rośnie szybko, nie ustępuje pod tym względem robinii akacjowej ani klonowi jesionolistnemu. Jest bardzo odporny na mróz, znosi temperatury do -36°C. Chociaż w Kazachstanie nosi nazwę „karagasz” (czarne drzewo), to jego kora nie jest czarna, ale szarobrązowa albo w ciemnoszarym odcieniu. Liście wiązu syberyjskiego są drobne, proste, eliptyczne albo szerokolancetowate o długości 2 do 7 cm. Są ostro zakończone, ząbkowane na krawędzi, skórzaste i gładkie. Górna strona blaszki liściowej jest ciemnozielona i naga, dolna jest jaśniejsza i lekko owłosiona. Jesienią liście przebarwiają się na kolor oliwkowożółty.

Kwiaty i owoce wiązu syberyjskiego

Kwiaty pojawiają się w kwietniu przed rozwojem liści. Mają krótkie szypułki (ok. 1 mm) i są zebrane w gęste grona. Owocami są okrągłe orzeszki o średnicy 1-1,5 cm, otoczone skrzydełkiem.

Zastosowanie wiązu syberyjskiego 

Wiąz syberyjski zaczęto uprawiać w ogrodach od ok. 1860 roku. Jest szczególnie polecany w suchych regionach. Dobrze znosi miejskie zanieczyszczenie powietrza oraz przycinanie. Nadaje się na żywopłoty.

Podobne rośliny

Komentarze