Z czego wykonać ścieżki ogrodowe?

Charakter ogrodu decyduje o rozplanowaniu alejek. Grządki warzywne wymagają pielenia i częstych prac pielęgnacyjnych. Musimy mieć do nich łatwy dostęp. Dlatego utrzymujemy grządki wąsko przedzielone ścieżkami. Takich ścieżek nie wypełniamy materiałem, gdyż odległości między grządkami mogą wymagać zmian.

Planując ogród, wyznaczamy ważne miejsca, do których musimy mieć ułatwiony dostęp. Wykonujemy ścieżki stałe, utwardzone przy pomocy różnych materiałów. Takie ścieżki prowadzą do części rekreacyjnych i wypoczynkowych, gdzie ustawiamy meble ogrodowe lub urządzamy grilla. Alejki prowadzą też do ogródków skalnych i ozdobnych krzewów. Ważną rolę pełnią ścieżki wiodące do najważniejszych części ogrodu, gdzie sadzimy kwiaty i warzywa.

Planując alejki ogrodowe, zwracamy uwagę na ich funkcjonalność. Standardowo powinny mieć szerokość 90 cm. Ścieżki prowadzące do grządek kwiatowych i warzywnych muszą być utwardzone i funkcjonalne, aby nie uszkodzić roślin podczas częstego przechodzenia, wnoszenia narzędzi ogrodniczych czy wjeżdżania taczkami. Ścieżki te powinny być ułożone nieco wyżej, aby ziemia z grządek nie obsuwała się na nie w czasie deszczu lub podlewania. Natomiast ścieżki obok trawników powinny znajdować się na równi z poziomem ziemi, aby łatwo było wjechać kosiarką. Grubość materiału na ścieżki zależy od ciężaru, jaki będą musiały unieść. Ścieżki, po których będą jeździły pojazdy, muszą być odpowiednio grubsze.

Ścieżki przy grządkach powinny zostać ułożone nieco wyżej, aby ziemia z grządek nie obsuwała się na nie w czasie deszczu lub podlewania. Natomiast ścieżki obok trawników powinny znajdować się na równi z poziomem ziemi, by nie utrudniały operowania kosiarką.

Dekoracyjne alejki powinny podkreślać urok ogrodu. Materiały dobieramy w zależności od szerokości ścieżki oraz od tego, czy będzie prosta, czy wijąca się. Z zasady, im węższa ścieżka, tym mniejsze elementy można zastosować do jej ułożenia. Ścieżki są wystawione na zmieniające się warunki pogodowe, dlatego też należy wybierać materiały trwałe, mrozoodporne oraz antypoślizgowe.

Ziemne lub żwirowe

Ścieżki pomiędzy grządkami zostawiamy w postaci naturalnej ziemi. Pozostałe alejki powinny być utwardzone, na przykład przy pomocy żwiru. Ścieżki tego rodzaju doskonale komponują się z roślinami i pozwalają eksponować ich dekoracyjność. Ich zaletą jest łatwość wykonania, gdyż można je bez trudu wykonać samemu. Wadą natomiast jest konieczność częstej pielęgnacji i pielenia, gdyż szybko zarastają chwastami. Do ich wypełnienia stosujemy żwir o ostrych krawędziach, na przykład grys, i wielkości około 5-25 mm. Nie nadają się do tego celu kamyki o zaokrąglonych powierzchniach, np. żwir rzeczny. Takie kamyki mogą się przemieszczać, przez co nawierzchnia staje się niestabilna i łatwo się na niej poślizgnąć. Na ścieżki nie nadaje się również kruszywo z miękkich skał, jak wapień lub dolomit, gdyż łatwo niszczeje pod wpływem deszczu i mrozu.

Aby wykonać tego typu nawierzchnię, należy wykopać odpowiednie koryto, osadzić na brzegach listwy i rozłożyć kruszywo, a następnie ubić je. Na dno koryta warto rozłożyć włókninę, która umiemożliwi wyrastanie chwastów. Jeśli teren jest nieprzepuszczalny, na dnie warto rozłożyć warstwę drenażu.

Cegła

Zaletą cegieł jest ładny wygląd. Można wykorzystać cegły pozostające po rozbiórce, co ma znaczenie ekonomiczne. Wadą tego rozwiązania jest nietrwałość, gdyż pod wpływem warunków atmosferycznych cegły zaczynają się kruszyć.

Kostka betonowa

Zaletą kostki betonowej jest trwałość i dekoracyjność, wadą - narażenie na uszkodzenia mechaniczne. Dlatego należy ostrożnie je odśnieżać i unikać skuwania lodu ostrymi narzędziami. Na rynku są dostępne kostki o różnych kształtach i kolorach, które pozwalają na dobranie koloru do charakteru roślin. Możemy wybrać kostki imitujące drewno, granit lub kamienny bruk. Stosujemy kostki o grubości 4 cm. Grubsze używa się do wykładania podjazdów.

Bruk klinkierowy

Zaletą tego materiału jest trwałość, odporność na brud, warunki atmosferyczne i uszkodzenia mechaniczne. Kostka klinkierowa wygląda estetycznie i nie zmienia wyglądu przez lata. Wytrzymuje duży ciężar i może być stosowana także do budowy podjazdów. Z kostki można budować ścieżki w różnych wzorach i kolorach.

Drewno

Zaletą ścieżek drewnianych jest atrakcyjny wygląd i rustykalny urok. Płytki i kostki drewniane wspaniale komponują się w ogrodach nawiązujących do natury i sielskich klimatów. Wadą tego rozwiązania jest nietrwałość, dlatego drewno należy impregnować. Ważne jest także położenie drenażu pod nawierzchnią. Zapobiega on utrzymywaniu się wilgoci, która niszczy drewno.

Drewno stosuje się w ogrodach słonecznych i suchych, gdyż wilgoć jest jego największym wrogiem. Ponadto wilgotne drewno staje się śliskie, przez co łatwo o wypadek. Ważne jest, aby zachować odstępy, układając kostki i deski z drewna. Pod wpływem wilgoci drewno zmienia objętość i może się wypaczyć, jeśli zostanie ułożone zbyt ciasno. Ciekawy efekt zapewniają pocięte i okorowane pnie, które tworzą okrągły bruk.

Do wykonania ścieżek ogrodowych nie nadają się kamyki o zaokrąglonych powierzchniach, np. żwir rzeczny. Takie kamyki mogą się przemieszczać, przez co nawierzchnia staje się niestabilna. Na ścieżki nie nadaje się również kruszywo z miękkich skał.

Kamień

Zaletą kamienia, poza pięknym wyglądem, jest mrozoodporność, mała nasiąkliwość i odporność na ścieranie. Ścieżki wyglądają atrakcyjnie i naturalnie. Ich koloryt podkreśla urok roślin. Z powodu nieregularnych kształtów trudno jest z nich ułożyć nawierzchnię. Co może okazać się zaletą, gdyż może z nich powstać urokliwa, nieregularna ścieżka, a między kamieniami można wysiać niskie rośliny. Do budowy ścieżek z kamienia wykorzystuje się granit, bazalt, porfir lub sjenit. Piaskowiec należy zaimpregnować, gdyż chłonie wodę, brudzi się i niszczeje pod wpływem mrozu.

Projektując alejki ogrodowe, zwracamy uwagę nie tylko na ich funkcjonalność, lecz także na ich wygląd. Ścieżka prowadząca do ogrodu warzywnego powinna być prosta i odpowiednio szeroka, aby łatwo wnieść narzędzia ogrodnicze. Miejsca przy trawniku, gdzie często chodzimy, warto utwardzić kamieniami na równi z gruntem, aby nie utrudnić koszenia trawy.